ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 233

นางเอ่ยมาขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คราวนี้เพื่อเห็นแก่ไทเฮา ข้าจะไม่ติดใจเอาความ แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีกล่ะก็ ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"

หลิวฮุ่ยเซียงก้มหน้าแล้วให้สัญญาว่า "ข้ามิกล้าทำอีกแล้วเจ้าค่ะ!"

เมื่อหลิวฮุ่ยเซียงพูดจบก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมสายตาจองหอง

ทันใดนั้นหลิวฮุ่ยเซียงก็เผยสีหน้าเจ็บปวดและกุมหน้าอกเอาไว้ทันที เพราะรู้สึกปวดช่องท้องขึ้นมากะทันหัน

นางเริ่มทรงตัวได้ไม่มั่นคงแล้วล้มลงกับพื้น

ลั่วชิงยวนรู้สึกตกใจจนลุกพรวดขึ้นมาทันที

"ไทเฮา..." หลิวฮุ่ยเซียงดิ้นรนกระเสือกกระสนแล้วกระตุกไปสองครั้ง นางเงยหน้าแล้วยื่นมือมาทางไทเฮาราวกับว่ากำลังขอความช่วยเหลือ

แต่ไทเฮากลับนั่งตัวตรงบนเก้าอี้ พลางหยิบถ้วยชาขึ้นมาด้วยท่าทีสงบนิ่งและไม่ใส่ใจ

หลิวฮุ่ยเซียงกระตุกไปสองครั้งทั้งอย่างนั้น จากนั้นก็กระอักเลือดแล้วสิ้นชีพลง

ลั่วชิงยวนรู้สึกตื่นตกใจมากเสียจนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

ไทเฮาประทานสุราพิษให้แก่หลิวฮุ่ยเซียง!

ไทเฮาบอกว่าพระนางอยากให้ลั่วชิงยวนเลิกแล้วต่อกันไปเพื่อเห็นแก่พระนาง แต่พระนางกลับประทานพิษให้แก่หลิวฮุ่ยเซียง

"ไทเฮาเพคะ นี่มัน..." ตอนนี้สีหน้าซีดขาวของลั่วชิงยวนกลับยิ่งน่ากลัวมากขึ้น

เมื่อไทเฮาเห็นนางมีสีหน้าตื่นตกใจก็ให้รู้สึกพอใจยิ่งนัก พระนางจึงแย้มยิ้มเปี่ยมเมตตาให้นางพลางกล่าวว่า

"วันนี้ตัวข้าผู้เป็นไทเฮาจัดการแทนเจ้าแล้ว"

"ถือเสียว่าเห็นแก่ตัวข้า เจ้าแสร้งทำเป็นว่าไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นได้หรือไม่?"

จัดการให้เรื่องจบ ๆ ไปเสีย

การลงมือของไทเฮาช่างโหดเหี้ยมจริง ๆ

ต่อให้หลิวฮุ่ยเซียงถูกจวนแม่ทัพใหญ่ทอดทิ้ง แต่นางก็เป็นถึงบุตรีของเจ้ากรม

บิดาของนางดำรงตำแหน่งขุนนางชั้นสูงถึงขนาดนั้น แต่บุตรีกลับต้องตายเพราะรับสั่งของไทเฮา

"หม่อมฉันไม่คิดว่าไทเฮาจะทรง..."