ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 234

ลมหนาวเสียดกระดูก

กลุ่มคนชุดดำกำลังหลบหนีอยู่ในท้องถนนอันเงียบสงัด

บุรุษผู้มีแผลเป็นกำลังวิ่งไปทั่ว เมื่อเห็นว่าตนถูกล้อมกระหนาบไว้จากทั้งสองด้าน เขาก็กระโดดขึ้นรถม้าแล้วพยายามที่จะปีนขึ้นหลังคาเพื่อหนีไป

แต่ทันทีที่เขากระโดดขึ้นมาบนหลังคาเพื่อจะหนีไป จู่ ๆ ก็มีคนชุดดำปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา

ก่อนที่บุรุษผู้มีแผลเป็นจะทันได้มองให้ชัด ๆ เขาก็โดนถีบเข้าที่หน้าอก

เขาโดนถีบจนร่วงตกลงมาจากหลังคาทันที

เขาหล่นลงมาที่พื้นอย่างแรงแล้วคนชุดดำก็เข้ามารุมเล่นงานเขา กระบี่เยียบเย็นกลับยิ่งเฉียบคมในสายลมหนาวแล้วกดลงมาที่ลำคอของเขา

“กราบทูลท่านอ๋อง! จับตัวได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ!" องครักษ์ชุดดำรายงานด้วยความเคารพนบนอบ

ฟู่เฉินหวนยืนเอามือไพล่หลังอยู่บนหลังคาด้วยสายตาเฉียบขาดและเย็นชา "รีบเอาตัวมันไปไต่สวน"

หลังจากไล่ตามไม่หยุดหย่อนมาหลายวัน ในที่สุดจับปลาไม่กี่ตัวที่หลุดลอดแหไปได้สักที

คนพวกนี้คือไม่กี่คนที่สืบหาได้จากเงื่อนงำที่คนในหอชิงเฟิงเคยให้ไว้ คราวนี้พวกเขาจะต้องไต่สวนหาผู้บงการอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ได้แน่!

……

เมื่อรถม้าในวังหลวงหยุดลงตรงหน้าตำหนักอ๋อง จิ่นชูก็ส่งนางแล้วกลับไป

ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในตำหนักและบังเอิญพบเข้ากับลั่วเยวี่ยอิงที่กำลังเดินเข้ามาในเรือน

ลั่วเยวี่ยอิงยกยิ้ม ทว่ากลับมีสายตาชิงชังซึ่งทำให้นางรู้สึกเข็ดฟัน "่ท่านพี่ พี่พี่ช่างโชคดีเสียจริง ๆ นะเจ้าคะ"

ลั่วชิงยวนส่งยิ้มเย็นชาให้ "ใช่ ข้าโชคดีมากเชียวล่ะ แต่คนน่ารังเกียจบางคนกลับไม่โชคดีเช่นนั้นน่ะสิ น้องสาวเอ๋ย โปรดระวังตัวด้วย"

ลั่วเยวี่ยอิงกำหมัดแน่นพลางสะกดกลั้นโทสะของตนเองเอาไว้ "่ท่านพี่ ท่านพี่หมายถึงอันใดกัน!"

"ขู่ข้าเช่นนั้นรึ?"

ลั่วชิงยวนแค่นเสียงเย็นชา "หลิวฮุ่ยเซียงตายแล้ว เจ้าก็น่าจะเป็นรายต่อไปนะ ขอน้องสาวได้โปรดระวังตัวด้วยล่ะ"

ทันใดนั้นลั่วเยวี่ยอิงก็พลันสีหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที

อะไรนะ? หลิวฮุ่ยเซียงตายแล้วหรือ?

ฟู่เฉินหวนที่จับตัวคนพวกนั้นกลับมา บังเอิญเดินมาที่ประตูและได้ยินคำพูดของลั่วชิงยวนเข้าพอดี

คนไม่กี่คนที่ถูกจับตัวมาต่างก้มหน้าลงแล้วส่งสายตากันอยู่เงียบ ๆ ทันใดนั้นก็ร้องตะโกนขึ้นมาว่าพวกเขาถูกปรักปรำ "ท่านอ๋อง พวกเราล้วนเป็นคนธรรมดาสามัญ ได้โปรดอย่าใส่ความคนดี!"