ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 259

สวี่ชิงหลินพาซ่งเชียนฉู่กลับขึ้นเขาไปอีกครั้ง

ลั่วชิงยวนติดตามพวกเขาอยู่ไกล ๆ อีกหนหนึ่ง

ในที่สุดคราวนี้พวกมันก็ลงมืออย่างที่คิดเอาไว้เลย สวี่ชิงหลินมุ่งหน้าไปยังถ้ำอสรพิษ

ในวันเดียวกันนั้นเอง ข่าวที่พวกชาวบ้านเอาลั่วชิงยวนไปเซ่นสังเวยให้แก่เทวาภูผาก็ดังมาเข้าหูของฟู่เฉินหวน

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินข่าวนี้ ทีแรกเขาก็ไม่อยากเชื่อนัก

"เจ้าพูดอีกทีซิ?!"

ซูโหยวก้มหน้าลงด้วยเคร่งเครียด "ท่านอ๋อง ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของกระหม่อมที่ไม่จับตาดูนางให้ดี กระหม่อมไม่คาดคิดว่าชาวบ้านพวกนั้นจะกล้า..."

ทุกคนคิดว่าหลังจากส่งพระชายาไปที่จวนนอกเมืองเพื่อรับโทษสักสองสามวัน จากนั้นท่านอ๋องก็จะรับนางกลับมา

แต่ผู้ใดจะคิดว่า...

"เหลวไหลทั้งเพ! พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการผู้สูงศักดิ์กลับถูกไพร่กลุ่มหนึ่งเอาไปเซ่นสังเวยเทวาภูผาเช่นนั้นหรือ?!" ฟู่เฉินหวนโกรธจัดรู้สึกหัวใจบีบรัดอย่างบอกไม่ถูกจนแทบจะหายใจไม่ออก

"ผู้ติดตามของกระหม่อมส่งคนไปถามดูแล้ว ตอนที่นางถูกพาตัวเข้าไปในหุบเขายังมีชีวิตอยู่ ถ้าโชคเข้าข้างพวกเรา พระชายาก็น่าจะยังมีชีวิตอยู่พ่ะย่ะค่ะ" ซูโหยวกล่าวพลางก้มหน้าลง

ฟู่เฉินหวนที่โกรธจนควันออกหูชี้นิ้วมาที่อีกฝ่าย เขาอยากจะด่าอีกฝ่ายนัก แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะด่าว่าอะไรดี เขาจึงสะบัดชุดคลุมเดินจากไปด้วยความคับข้องใจ

"ท่านอ๋อง พระองค์จะเสด็จไปที่ใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

ฟู่เฉินหวนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธจัดว่า "ไปหาคนน่ะสิ ยังจะไปที่ใดได้อีกเล่า? หากนางตายขึ้นมาจริง ๆ เจ้าก็หาทางแกต่างให้ตัวเองก็แล้วกัน!"

ซูโหยวใจหล่นไปที่ตาตุ่มทันที เขาได้แต่ภาวนาให้ลั่วชิงยวนยังมีชีวิตอยู่เท่านั้นแล้ว

ฟู่เฉินหวนรีบพาคนของตนออกทางประตูหลังแล้วออกจากเมืองไปเงียบ ๆ

……

วันนี้ในหุบเขาหนาวเย็นเป็นพิเศษทั้งยังมีสายลมเย็นจัดอีกต่างหาก ลั่วชิงยวนจึงต้องกระชับเสื้อผ้าของตนเองไว้

ในที่สุดนางก็มาถึงปากทางเข้าถ้ำ

บัดนี้มีกระดิ่งผูกด้ายแดงแขวนอยู่นอกถ้ำโดยมีแผ่นยันต์เปื้อนเลือดติดเอาไว้ ตรงพื้นโรยผงไล่งูเอาไว้ และกลิ่นฉุนของยาก็เสียดแทงจมูกยิ่งนัก