ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 261

ชั่วขณะที่ลั่วชิงยวนเหลือบไปเห็นใบหน้าของชายหนุ่ม

นางก็ใจหล่นวูบ

สวีซงหย่วน!

บุรุษที่ลั่วอวิ๋นสี่ชื่นชอบ!

มิน่า ตอนที่แอบฟังพวกเขาคุยกันในคืนฝนพรำนั้น น้ำเสียงของบุรุษจึงฟังดูคุ้น ๆ

ที่แท้ก็เป็นสวีซงหย่วน!

วันที่ลั่วอวิ๋นสี่เจอสวีซงหย่วนถึงได้อยากหนีตามสวีซงหย่วนไปด้วย นางเคยพบสวีซงหย่วนมาก่อนนี่เอง!

ที่แท้เขากับสวี่ชิงหลินก็เป็นพวกเดียวกัน? !

นางรีบลุกขึ้นหมายจะไล่ตามสวีซงหย่วนไป แต่งูยักษ์เป็นอิสระจากตาข่ายเวทแล้วพุ่งเข้าหาซ่งเชียนฉู่

ลั่วชิงยวนไม่มีทางเลือกนอกเสียจากรีบถอยกลับมายืนขวางหน้าซ่งเชียนฉู่เอาไว้

"ไฉนเจ้าต้องหลอกข้าด้วย? เจ้ามิได้คิดจะปกป้องนางเลยสักนิด เจ้าคิดจะฆ่านางต่างหาก" ลั่วชิงยวนหยิบเข็มทิศออกมาทันที น้ำเสียงของนางทั้งเย็นชาและยังคงระแวดระวัง

น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของงูยักษ์ดังขึ้นมาว่า "นางเป็นคนทำร้ายข้าจนกลายเป็นเช่นนี้! นังคนไร้หัวใจสมควรตาย!"

เมื่อมันพูดจบ หมอกขาวกลุ่มหนึ่งก็ล่องลอยผ่านความมืดเข้ามา

ลั่วชิงยวนจึงเห็นภาพอีกครั้งหนึ่ง

บุรุษผู้นั้นต้องพิษงูแปลกประหลาดระหว่างที่กำลังเก็บสมุนไพรมาให้สตรีผู้นั้น เกล็ดมากมายนับไม่ถ้วนบนร่างกายของเขาแลดูน่ากลัวยิ่งนัก

สตรีผู้นั้นร้องไห้อยู่ข้างเตียงพลางกล่าวว่า "อดทนไว้นะ ท่านจะต้องอดทนให้ได้ ข้าจะตามหาเม็ดบัวมรกตเหมันต์มาให้ท่าน ข้าจะต้องรักษาท่านได้แน่!"

หลังจากสตรีผู้นั้นพูดจบ นางก็สะพายตะกร้าเก็บสมุนไพรแล้วเช็ดน้ำตาเดินจากไปโดยไม่เหลียวกลับมามอง

บุรุษผู้นั้นกลิ้งตกเตียงแล้วร้องตะโกนด้วยจิตใจที่แหลกสลาย "อาจวิน! อาจวิน!"

เมื่อหมอกสลายไป น้ำเสียงของงูยักษ์กลับทวีความโกรธแค้นมากขึ้นเรื่อย ๆ "นี่เป็นเรื่องระหว่างข้ากับนาง บัวมรกตเหมันต์ที่มอบให้แก่เจ้าก็เป็นเรื่องที่ข้ากับเจ้าได้ตกลงกันเอาไว้ เลิกเข้ามาแส่เรื่องของผู้อื่นได้แล้ว!"