ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 262

ตอนที่ฟู่เฉินหวนพาคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาในถ้ำ เขาก็เห็นลั่วชิงยวนที่กำลังนอนอยู่ตรงมุมหนึ่งได้ทันที

เขารีบเดินเข้าไปช่วยประคองให้นางลุกขึ้นด้วยท่าทีร้อนใจ "ลั่วชิงยวน! ฟื้นสิ!"

ฟู่เฉินหวนตรวจดูการหายใจเพื่อยืนยันว่านายยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!

จากนั้นเขาก็รีบอุ้มลั่วชิงยวนออกไปจากถ้ำแล้วออกคำสั่งว่า "ตรวจสอบที่นี่ให้ละเอียด เมื่อสักครู่นี้มีความเคลื่อนไหวค่อนข้างเยอะทีเดียว ดูซิว่ายังมีผู้ใดอยู่อีกหรือไม่"

เซียวชูตอบว่า "พ่ะย่ะค่ะ!"

ทันใดนั้นฟู่เฉินหวนก็อุ้มลั่วชิงยวนออกมาจากถ้ำด้วยท่าทีร้อนใจ จากนั้นก็ลงเขามาถึงเรือนแห่งหนึ่ง

จือเฉากำลังนั่งอยู่ตรงขั้นบันไดหิน เพื่อรอคอยให้พระชายากับแม่นางซ่งกลับมา

แต่นางกลับไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นท่านอ๋องที่กำลังรอคอยอยู่!

มิหนำซ้ำยังอุ้มพระชายามาอีกด้วย!

"ทะ… ท่านอ๋อง ไฉนพระองค์ถึงเสด็จมาที่นี่ได้เพคะ?" จือเฉารู้สึกตกใจมากเสียจนต้องรีบลุกขึ้น

แต่เมื่อนางเห็นพระชายาหมดสติและกระอักโลหิตอยู่ในอ้อมแขนของท่านอ๋อง จือเฉาก็พลันตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

"ไปเอาน้ำร้อนมา"

"เพคะ!"

เมื่อฟู่เฉินหวนอุ้มลั่วชิงยวนเข้ามาในห้อง จือเฉาก็รีบไปเอาน้ำร้อนแล้วเติมถ่านเข้าไปเพื่อทำให้ทั้งห้องอบอุ่นขึ้นอย่างรวดเร็ว

เดิมทีฟู่เฉินหวนเกรงว่าลั่วชิงยวนอาจจะกระดูกซี่โครงหัก แต่หลังจากตรวจดูแล้ว เขาก็โล่งอกที่รู้ว่ากระดูกไม่เป็นอะไร มีเพียงแค่รอยขีดข่วนและแผลบาดเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น

เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จือเฉาเช็ดคราบโลหิตและสิ่งสกปรกออกไปจากใบหน้าของลั่วชิงยวน

ฟู่เฉินหวนนั่งอยู่บนตั่งนุ่มพลางรินชาถ้วยหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ลั่วชิงยวนถูกพวกชาวบ้านจับไปเซ่นสังเวยให้แก่เทวาภูผา ไฉนเจ้าถึงไม่รายงานให้ทราบ?"

นับตั้งแต่เกิดเรื่องเซ่นสังเวยให้แก่เทวาภูผ่าก็ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่จือเฉาก็ยังคงอยู่แต่ในจวน มิได้ไปที่ใดเลย

จือเฉาคิดว่าลั่วชิงยวนจะต้องกลับมาแน่ เช่นนั้นหรืออย่างไรกัน นางถึงได้เอาแต่รอคอยนางอยู่นอกเรือน?

ความคาดเดาเช่นนั้นทำให้ความสงสัยในใจของฟู่เฉินหวนยิ่งทบทวีขึ้นมา

จือเฉาพูดโป้ปดไม่เก่งนัก เมื่อนางถูกถามเช่นนี้เข้าก็ตื่นตระหนกแล้วพูดจาอึกอักขึ้นมาทันทีว่า "บะ... บ่าวนึกว่าท่านอ๋องจะมิสนใจความเป็นความตายของพระชายาเพคะ"