ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 267

"ผู้ใดอยู่ตรงนั้น?" บุรุษผู้หนึ่งเปิดประตูออกมา

ลั่วชิงยวนกับซ่งเชียนฉู่ถูกพบตัวเข้า ก่อนที่พวกนางจะทันได้หนีไป

"พวกเจ้ากำลังทำอะไร? เข้ามาขโมยของในหมู่บ้านเช่นนั้นหรือ!"

"ช่วยด้วย มีผู้บุกรุก!"

ลั่วชิงยวนร้องอุทานด้วยความตกใจแล้วรีบช่วยซ่งเชียนฉู่ยกหีบ "วิ่งเร็ว!"

ไม่นานชาวบ้านกลุ่มใหญ่ที่ปรากฏตัวขึ้นทางด้านหลังก็ถือไม้เท้ากับจอบวิ่งไล่ตามพวกนางมา

ลั่วชิงยวนหายใจแทบไม่ออกและแทบจะยกสิ่งของในอ้อมแขนไม่ไหวอยู่แล้ว "เจ้าใส่เข้าไปในนี้เยอะขนาดไหนกัน หนักเหลือเกิน!"

ซ่งเชียนฉู่เองก็หยุดพักหายใจ "ช้าก่อน! มีโสมเก้าบุษบันอมตะของท่านอยู่ด้วย! ทั้งยังมีทั้งหมดสามแขนงอีกต่างหาก! เพียงพอที่จะรักษาโรคอ้วนของท่านได้เชียวหนา!"

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้า นางก็รู้สึกตื่นเต้น จากนั้นโลหิตทั่วทั้งกายาก็เริ่มที่จะเดือดพล่าน

โสมเก้าบุษบันอมตะสามแขนง!

แม้แต่ยามที่นางเป็นนักบวชหญิง นางก็ยังมิได้รับโสมเก้าบุษบันอมตะทีเดียวถึงสามแขนงเลย!

ต่อให้มีเงินก็เป็นเรื่องยากที่จะซื้อหามาได้

ลั่วชิงยวนใช้มือเดียวยกหีบใบใหญ่พลางใช้มืออีกข้างคว้าแขนของซ่งเชียนฉู่เอาไว้ จากนั้นนางก็รีบวิ่งกลับมาที่เรือนของพวกนาง

เมื่อพวกชาวบ้านที่ไล่ตามพวกนางมาอยู่ไม่ไกลจากเรือนนัก ก็ไม่กล้าตามไปอีก

"อย่าไปดีกว่า จวนนั้นเป็นของอ๋องผู้สำเร็จราชการ คราวก่อนพวกเขาจับคนจากหมู่บ้านของพวกเราไปตั้งมากมายขนาดนั้น พวกเราอย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย"

"ช่างเถอะ กลับไปดูซิว่ามีอะไรหายไปบ้างหรือเปล่ากันเถอะ!"

เมื่อผู้คนกลับไปกันแล้ว

ในที่สุดทั้งสองคนที่หลบอยู่หลังประตูผุ ๆ พัง ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง

"เมื่อสักครู่นี้เจ้าพูดจริงรึ? โสมเก้าบุษบันอมตะสามแขนงเชียวรึ? เจ้าสิ่งนี้ล้ำค่ามากถึงเพียงนั้น เจ้ายอมยกให้จริง ๆ รึ?" ลั่วชิงยวนมองซ่งเชียนฉู่ด้วยความไม่อยากเชื่อ

ซ่งเชียนฉู่ยิ้มให้ "แน่นอนว่าข้าย่อมพูดจริงอยู่แล้ว"

นางเปิดหีบออกพลางค้นหาดูแล้วหยิบโสมเก้าบุษบันอมตะสามแขนงมายื่นให้ลั่วชิงยวน

"สิ่งนี้เป็นของล้ำค่าจริง ๆ! แต่ข้าก็ไม่ลังเลที่จะมอบให้ท่านหรอก อันที่จริงแล้ว ที่บ้านของข้ายังมีอีกมากหลายแล"

ลั่วชิงยวนตะลึงงัน "มีอีกมากหลายเลยหรือ?"

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้าแล้วพิงประตูพลางกล่าวว่า "จริง ๆ แล้ว ต่อให้ข้าบอกท่านไปก็ไม่เสียหายกระไร ข้าคือบุตรีของประมุขสำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยตระกูลของข้าฝึกฝนวิชาแพทย์มาหลายต่อหลายรุ่น และได้รวบรวมเครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าเอาไว้มากหลาย"