ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 268

ลั่วชิงยวนพลันนึกขึ้นได้ว่าอาหารของพวกนางหมดแล้ว

ซ่งเชียนฉู่จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เข้าเมืองไปขายเครื่องยาสมุนไพรกันเถอะ พวกเราน่าจะหาเงินได้บ้างแล"

ลั่วชิงยวนรีบโบกมือ "มิได้นะ! เครื่องยาสมุนไพรพวกนั้นล้ำค่าเกินไป แม้แต่ในเมืองหลวงก็ยากจักพบได้ หากขายไปเช่นนี้คงได้ขาดทุนกันพอดี!"

"ข้ามีลู่ทางหาเงินแล้ว! ไปที่เมืองข้าง ๆ กันเถอะ"

จือเฉาถามว่า "เช่นนั้นพวกเราควรจะนำสิ่งใดไปดีเจ้าคะ?"

"แค่เปลี่ยนชุดก็พอ"

ลั่วชิงยวนกับจือเฉาสวมอาภรณ์ของบุรุษ ในเรือนมีเสื้อผ้าคนรับใช้อยู่มากมาย การที่พวกนางแต่งกายเช่นนั้นจึงไม่สะดุดตามากนัก

……

ณ เมืองเปี้ยนเหอ

เมืองไม่ใหญ่โตอะไรนัก แต่เนื่องจากอยู่ติดกับเมืองหลวงและเป็นเส้นทางเพียงสายเดียวที่จะไปสู่เมืองหลวงได้ ทำให้ค่อนข้างรุ่งเรืองเฟื่องฟู และมีตระกูลอันมั่งคั่งสัญจรไปมา

ลั่วชิงยวนมาถึงโรงน้ำชาที่ค่อนข้างเงียบสงบแห่งหนึ่งแล้วจองโต๊ะบริเวณหัวมุมประตูจากเถ้าแก่ทันที เมื่อนางจ่ายเงินไปสามตำลึงเงิน เถ้าแก่จึงยกน้ำชากาหนึ่งมาให้พวกนางโดยไม่คิดเงิน

หน้าโรงน้ำชามีแผงทำนายดวงชะตาที่แสนจะธรรมดาสามัญตั้งอยู่ ทั้งยังร้างไร้ผู้คนและมีผู้มาอุดหนุนไม่มากนัก

บนถนนมีผู้สัญจรผ่านไปผ่านมาเพียงไม่กี่คน แต่กลับไม่มีผู้ใดเหลือบแลมองเสียด้วยซ้ำไป

จือเฉาจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลขึ้นมาว่า "พระชายา พวกเราจะทำเช่นนี้จริง ๆ หรือเจ้าคะ?"

"อย่าห่วงไปเลย!" ลั่วชิงยวนนั่งไขว้ขาพลางเอ่ยด้วยท่าทีไม่รีบร้อน

ในตอนนี้เอง ซ่งเชียนฉู่ที่มาถึงโรงน้ำชาก็นั่งลงตรงโต๊ะติดกับนางแล้วสั่งน้ำชากาหนึ่ง

ลั่วชิงยวนจึงเอ่ยขึ้นมาว่า "แม่นาง ข้าเห็นเจ้ามีปราณขุ่นวนเวียนอยู่รอบตัว เร็ว ๆ นี้เจ้าอาจจะประสบเคราะห์หนักและโชคร้ายเอาได้หนา เจ้าต้องระวังเอาไว้ให้ดี"

เมื่อซ่งเชียนฉู่ได้ยินเช่นนี้เข้า นางก็โมโหจัด "เจ้าพูดเหลวไหลอันใดกัน! เจ้าต่างหากล่ะที่โชคร้าย! ข้าผู้นี้โชคดีมากต่างหากเล่า!"

หลังจากซ่งเชียนฉู่พูดจบ นางก็ยกชาขึ้นมาจิบ แต่ทันใดนั้นนางก็สำลักและกระอักกระไออย่างรุนแรง "แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก..."