ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 270

นอกโรงน้ำชามีคนกลุ่มใหญ่เพื่อเอาเงินมามอบให้

ทันทีที่ลั่วชิงยวนปรากฏตัว เถ้าแก่ก็รีบเข้ามาทักทายพลางกล่าวว่า "บรรดาเพื่อนบ้านมาจ่ายเงินกันแล้วหนา ไฉนท่านจึงมาช้านักเล่า?"

จือเฉารู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก ได้ผลเร็วขนาดนั้นเลยหรือ?

เมื่อเห็นสีหน้าเปี่ยมสุขของทุกคน มิได้ดูเหมือนเสแสร้งแกล้งทำแต่อย่างใด

ลั่วชิงยวนก็เดินเข้ามาแล้วนั่งลง ป้าหลี่ก็ยื่นเงินห้าสิบตำลึงเงินให้นางพลางกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ แม่นจริง ๆ เจ้าค่ะ เมื่อวานนี้ข้าเจอสร้อยข้อมือที่เป็นมรดกประจำตระกูลที่หายไปอยู่ใต้เตาจริง ๆ"

ลั่วชิงยวนรับเงินแล้วพยักหน้า

จากนั้นคนอื่น ๆ เองก็เข้ามามอบเงินให้ลั่วชิงยวน นางมิได้ตั้งราคาค่างวดอันใด ทุกคนอยากจะให้เท่าไหร่ก็เชิญ

แต่วันนี้เงินส่วนใหญ่ได้มาจากเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้ผลอย่างรวดเร็ว

เรื่องอื่นมิได้ผลรวดเร็วขนาดนั้นหรอก

เพราะฉะนั้นเงินทั้งหมดที่ได้ในวันนี้จึงมีแค่ไม่กี่ตำลึงเงิน

เดิมทีซ่งเชียนฉู่คิดจจะจ่ายเงินก่อน แต่นางไม่คาดคิดว่าจะมีผู้คนมากมายขนาดนั้นชิงตัดหน้าตนไปก่อนแล้ว

ทว่าก็ต้องจ่ายเงินอยู่ดี

ซ่งเชียนฉู่เข้ามาแสดงละครอีกฉาก จากนั้นนางก็มอบเงินถุงหนึ่งให้ด้วยความซาบซึ้งใจพลางกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ ท่านช่างน่าทึ่งจริง ๆ วันหน้าข้าขอเรียนรู้บางอย่างจากท่านได้หรือไม่เจ้าคะ?"

"ข้าช่วยท่านทำงานได้เจ้าค่ะ"

ลั่วชิงยวนตอบตกลง ดังนั้นในกลุ่มจึงมีคนเพิ่มเข้ามาอีกคน

ซ่งเชียนฉู่ร่วมมือกับพวกนางตั้งแผงขึ้นมา

เมื่อไม่มีอะไรจะทำ นางก็ช่วยเถ้าแก่โรงน้ำชาทำงาน ฉะนั้นนอกจากได้รับค่าทำนายดวงชะตาทุกวันแล้ว เถ้าแก่โรงน้ำชาเองก็เลี้ยงอาหารด้วย

โรงน้ำชาเองก็ถูกปรับเปลี่ยนตามคำแนะนำของลั่วชิงยวนซึ่งเดิมทีได้ปรับฮวงจุ้ยให้ดีขึ้น กิจการโรงน้ำชาก็ค่อย ๆ ดีขึ้นไปด้วย

และเป็นเช่นนั้นจนผ่านไปเดือนหนึ่ง

ชื่อเสียงของลั่วชิงยวนในฐานที่เป็นซินแสก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมือง และมีผู้คนหลั่งไหลเข้ามาให้นางทำนายดวงชะตาทุกวันอย่างไร้ที่สิ้นสุด

แต่ลั่วชิงยวนมิได้บอกชื่อจริงกับผู้ใด แต่ใช้นามแฝงว่าฉู่ลั่วและผู้คนในเมืองต่างเรียกขานนางว่าท่านเซียนฉู่