ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 28

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ลั่วชิงยวนที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ในห้อง อาบแดดที่ส่องเข้ามาจากประตู และผล็อยหลับไปหลายครั้ง

จนกระทั่งนักพรตเต๋าเดินมาถึงด้านหน้า และบังแสงแดดตรงหน้านาง

ลั่วชิงยวนตื่นขึ้นมา นางเงยหน้าขึ้นและมองดูนักพรตเต๋าที่เทโอสถเม็ดออกมาจากขวด

“แม่นางกินโอสถนี้ซะ วิญญาณร้ายจะไม่สามารถเข้าใกล้ท่านได้อีก” นักพรตเต๋ากล่าวอย่างเคร่งขรึม และกรอกโอสถไปที่ปากของนาง

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาของนางเย็นยะเยือก "ท่านแน่ใจหรือว่าโอสถนี้สามารถขับไล่วิญญาณชั่วร้ายได้"

“แม่นาง อาตมาพบเจอมามากมาย โอสถนี้สามารถรักษาท่านจากสิ่งชั่วร้ายได่เป็นแน่! มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถขับไล่สิ่งชั่วร้ายออกจากจวนอัครเสนาบดีได้อย่างสมบูรณ์! อาตมาหวังว่าแม่นางจะให้ความร่วมมือ!” นักพรตเต๋าอธิบายเกลี้ยกล่อมให้นางกินโอสถ

แต่ในระยะอันใกล้เช่นนี้ ลั่วชิงยวนได้กลิ่นของเม็ดโอสถอย่างชัดเจน

นางมองไปที่นักพรตเต๋าด้วยรอยยิ้มเย็น ๆ บนริมฝีปาก "ขับไล่สิ่งชั่วร้ายอย่างนั้นรึ? เมื่อกินโอสถนี้เข้าไปจะทำให้ข้าสับสนเป็นบ้า และถึงขั้นสูญเสียความทรงจำต่างหาก!"

ขณะนั้นเอง นางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า นักพรตเต๋าตัวแข็งไปทั้งตัว และดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ

แต่ในไม่ช้าเขาก็หัวเราะอีกขึ้นครั้ง "แม่นางกำลังล้อเล่นอยู่งั้นรึ อาตมาจะใช้โอสถที่ชั่วร้ายเช่นนั้นได้อย่างไร แล้วอีกอย่าง ใช้โอสถนี้ข้าจะได้ประโยชน์อันใดกัน"

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ นักพรตเต๋าเริ่มรู้สึกร้อนตัว น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นไม่มีความมั่นใจเหมือนก่อน

“ประโยชน์มากมายนัก ไหนจะทำให้ข้าคลั่งได้ชั่วขณะ และท่านจะได้อ้างว่าความชั่วนี้กำจัดยาก หาข้ออ้างอยู่ในจวนเพื่อที่จะหลอกลวงต่อ โกงเงินมากขึ้น! และเมื่อโอสถออกฤทธิ์ส่งผลให้ข้าความจำเสื่อม ท่านก็จะพูดได้ว่าความชั่วร้ายนั้นหายไปแล้ว และเมื่อข้าความจำเสื่อม ข้าก็จะเชื่อฟัง มิทำให้ท่านพ่อโกรธ มันคือความสามารถของท่านมิใช่หรือ?”