ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 280

ลั่วชิงยวนถูกนางลากขึ้นรถม้า

ทันทีที่ขึ้นรถ แม่นมก็สั่งให้ผู้ควบม้าเพิ่มความเร็วทันที

ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม “ฮูหยินเกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือ?”

ตามหลักแล้วหลังนางมอบยาให้พวกเขา ก็น่าจะไม่มีเรื่องอะไรแล้วสิ

แม่นมกำแขนเสื้อไว้แน่น พูดอย่างกังวลและร้อนรน “มาอีกแล้ว! เด็กคนนั้นมันมาอีกแล้ว!”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “มาอีกแล้วหรือ?”

ไม่มีเข็มนำทาง มันจะกลับมาอีกได้อย่างไรกัน

“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” ลั่งชิงยวนถามอย่างห่วงใย

แม่นมส่ายหน้า “สถานการณ์ย่ำแย่มาก! มันยังอยู่ในจวน แต่ท่านฮูกลับติดอยู่ในห้อง และไม่รู้ว่ารอบนี้จะรักษาชีวิตไว้ได้ไหม!“

แม่นมพูดไป ก็จับแขนเสื้อไว้แน่น และพึมพำกับตัวเอง “หากท่านเป็นอะไรไป จะถูกตัดเศียร…”

คำพูดไม่ใส่ใจของแม่นม ทำหัวคิ้วของลั่วชิงยวนกระตุก

ตัดเศียรหรือ?

ฮูหยินท่านนั้น คงเป็นพระสนมในวังแล้วล่ะ!

รู้ว่าผู้ที่อยู่กับฟู่เฉินหวนย่อมเป็นราชวงศ์ แต่มิคิดว่า จะเป็นผู้หญิงขององค์จักรพรรดิ!

“อย่าเพิ่งร้อนใจไป เด็กคนนั้นอยากได้ตำแหน่งในท้องของฮูหยิน หากฮูหยินเป็นอะไรไป มันจะไม่ได้รับอะไรทั้งนั้น ดังนั้นมันไม่ทำร้ายท่านฮูหยินหรอก”

เพียงแต่ท่านฮูหยินอาจตื่นกลัวมิเบา

ได้ยินดังนี้ แม่นมรู้สึกถูกปลอบประโลม นางจึงพยักหน้า

ในที่สุดก็มาถึงที่คฤหาสน์เฝิง

ทันทีที่ก้าวเข้ามาก็รู้สึกถึงกลิ่นอายเหน็บหนาว กระทั่งสายลมระหว่างในและนอกคฤหาสน์ยังไม่เหมือนกัน

แม่นมนำพานางไปทางเรือนในอย่างรีบร้อน

เมื่อผ่านระเบียงทางเดินยาว จู่ ๆ ก็มีลมโหมพัด แสงของโคมไฟโครงเครงไปมาตรงระเบียงมืดสลัว

วินาทีต่อมา เสียงหัวเราะแสบแก้วหูดังขึ้นจากไกลสู่ใกล้

แม่นมตกใจจนร่างกายสั่นคลอน