ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 299

หลังจากลั่วชิงยวนพูดจบ นางก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในร้านแล้วปิดประตูลงกลอน

ฟู่เฉินหวนตะลึงงันอยู่ท่ามกลางสายลมหนาว

ฉู่ลั่วผู้นี้รนหาที่ตายใช่หรือไม่? กล้าดีอย่างไรถึงทำเช่นนี้กับตน? !

ฟู่เฉินหวนก้มหน้ามองเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อน แววตาก็ยิ่งอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นเขาก็เหลือบมองมาที่ร้านด้วยสายตาเย็นชาแล้วข่มกลั้นโทสะพร้อมเดินจากไป

ไร้เหตุผล!

ไม่เข้าใจเลย!

ฟู่เฉินหวนกลับตำหนักไปด้วยท่าทีฉุนขาด

ครั้นซูโหยวเดินมาที่เรือนหน้าก็เห็นท่านอ๋องมีสีหน้าหม่นคล้ำ เขาจึงรีบเดินเข้าไปหาพลางกล่าวว่า "ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ? ไฉนเสื้อผ้าของท่านถึงเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเช่นนั้นได้?"

ฟู่เฉินหวนไม่ตอบ

ในยามนี้เอง ลั่วเยวี่ยอิงก็เดินยิ้มเข้ามาหา "ท่านอ๋อง พักนี้หม่อมฉันไม่เห็นท่านเลยคิดว่าท่านอ๋องมัวแต่ยุ่งกับงานราชการ ดังนั้นข้าจึงทำขนมมาให้ท่านอ๋อง ท่านอ๋องอยากจะมานั่งเล่นที่เรือนของข้าหรือไม่เพคะ?"

ฟู่เฉินหวนเพียงแค่เหลือบมองลั่วเยวี่ยอิง ก็เกือบอดใจที่จะตอบตกลงมิได้

แต่เขากลับหยิกฝ่ามืออย่างแรง จากนั้นก็เบือนหน้าหนีแล้วรีบเดินจากไป

ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกตื่นตกใจแล้วรีบก้าวเข้าไปหา "ท่านอ๋อง!"

ซูโหยวรีบเข้ามาขวางลั่วเยวี่ยอิงเอาไว้ "คุณหนูรอง วันนี้ท่านอ๋องอารมณ์ไม่ดี ประเดี๋ยวข้าจักส่งคนไปรับขนมมาให้ท่านอ๋องเอง! คุณหนูรองอย่าทำให้ท่านอ๋องมีโทสะจะดีกว่า"

ลั่วเยวี่ยอิงหันหลังกลับด้วยความผิดหวัง "ได้"

จากนั้นซูโหยวก็จากไป

ลั่วเยวี่ยอิงหยุดเดินพลางมองด้วยสายตาเปี่ยมความหมายแล้วสั่งเฉียงเวยขึ้นมาว่า "ช่วงนี้ท่านอ๋องออกไปข้างนอกแต่เช้าแล้วกลับมาดึก ๆ เจ้าจงไปสืบมาให้ข้าว่าท่านกำลังทำอันใดอยู่กันแน่?"

ลั่วเยวี่ยอิงกลับไปรอที่ห้อง สิบห้านาทีต่อมา เฉียงเวยก็กลับมารายงานว่า "บ่าวไปถามมาแล้วเจ้าค่ะ ดูเหมือนว่าพักนี้ท่านอ๋องจะเสด็จไปที่ตรอกฉางเล่ออยู่บ่อย ๆ วันนี้ท่านอ๋องก็กลับมาจากตรอกฉางเล่อเช่นกัน แต่บ่าวไม่รู้สาเหตุที่ท่านอ๋องกริ้วเจ้าค่ะ"

ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกตื่นตกใจ "กริ้วเช่นนั้นหรือ? ผู้ใดบังอาจทำให้ท่านอ๋องมีโทสะ?"

"มีผู้สูงศักดิ์คนใดอาศัยอยู่ในตรอกฉางเล่อเช่นนั้นหรือ? ท่านอ๋องไปพบผู้ใดกันแน่?"

ลั่วเยวี่ยอิงเริ่มครุ่นคิด