ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 308

“เจ้านี่นะ ข้าพูดไปตั้งมาก มิเข้าหูของเจ้าแต่นิดเลยรึ? เจ้าเป็นเหมือนน้องเจ้าตั้งแต่เมื่อใดกัน จักทำข้าโกรธตายให้ได้เลยใช่หรือไม่?”

ลั่วหรงลุกพรวดขึ้นมา สะบัดแขนเสื้อจากไปอย่างขุ่นเคือง

มองดูแผ่นหลังที่จากไปอย่างโกรธเคืองของลั่วหรง นางกัดปาก นัยน์ตาเอ่อล้นด้วยน้ำตา

......

ณ ตำหนักอ๋องผู้สำเร็จราชการ

ซูโหยวเดินเข้าห้องตำราอย่างเร็วรี่ พร้อมมอบจดหมายลับฉบับหนึ่ง “ท่านอ๋อง มีเบาะแสแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่เฉินหวนไม่แม้แต่จะเงยหน้า เขาฝึกลายมือต่ออย่างสงบ “เจ้าว่ามาตรง ๆ เถอะ”

ซูโหยวจึงเปิดจดหมายอ่าน และเอ่ยอย่างเคารพ “ท่านอ๋อง นักฆ่าที่ปรากฏในถ้ำอสรพิษ น่าจะเป็นคนของสำนักอู๋จี๋”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ฟู่เฉินหวนมิตะลึงแม้แต่นิด เขาเอ่ยเสียงเย็น “ข้าคิดไว้แล้ว”

“ผู้ที่คลุกคลีกับลั่วชิงยวนได้ นอกจากตระกูลเหยียนจะมีผู้ใดได้อีก”

น้ำเสียงของเขาแฝงความเย้ยหยัน ทั้งที่รู้ว่าลั่วชิงยวนเป็นคนที่ตระกูลเหยียนส่งมาสอดแนม แต่เขากลับใจอ่อนต่อนางครั้งแล้วครั้งเล่า

คิดได้ดังนี้ สายตาของเขาเยือกเย็นมากยิ่งขึ้น เขาเอ่ยถาม “รู้จุดประสงค์ของผู้ที่เข้าไปในถ้ำอสรพิษหรือยัง?”

ซูโหยวพยักหน้า “ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ จุดประสงค์ของพวกมันคือดีงู!”

“คนของเราพบว่า ช่วงนี้ดีงูทั่วร้านโอสถใหญ่ ๆ ภายในเมืองหลวงต่างถูกใครบางคนซื้อไปจนสิ้น และยังมีคนแอบใช้เส้นสายเพื่อหาซื้อดีงูในราคาสูงอีก”

“เหมือนว่าคุณชายเหยียน ต้องการใช้สิ่งนี้ในการรักษาแม่หญิงผู้นั้นที่เขาช่วยเอาไว้ แต่ดีงูของร้านยานานาในเมืองหลวง ต่างมิใช่สิ่งที่พวกเขาตามหาพ่ะย่ะค่ะ”

ได้ยินดังนี้ ฟู่เฉินหวนตะลึงเล็กน้อย

พู่กันที่กำลังยกขึ้นชะงัก เขาหรี่ตาลง “ดีงูหรือ?”

“ผู้ที่ตระกูลเหยียนเสียแรงช่วยมากเช่นนี้ คงมิใช่คนธรรมดา”