“พระชายาเจ้าคะ เหตุใดนักพรตเต๋าคนนั้นถึงใจจดใจจ่อกับท่านขนาดนี้ พระชายาจะช่วยเขาแก้ไสยศาสตร์จริง ๆ หรือเจ้าคะ? แต่บ่าวคิดว่าเขาไม่ใช่คนดี” จือเฉาถามอย่างสงสัย
ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “สายตาเจ้าช่างเฉียบแหลมนัก ดีกว่าพ่อข้ามาก”
“ไสยศาสตร์ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแน่นอน แม้ว่าเขาจะทำเรื่องเลวร้ายไปบ้าง แต่ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายมาก จะไม่มีผลกรรมที่น่าสลดใจอะไร”
“เขาจะโชคร้ายมากยิ่งขึ้น หากเขายังหลอกลวงต่อไป ทุกเรื่องจะไม่ราบรื่น ข้าจะหลอกเขาหน่อย จะทำให้เขากลับไปสู่ทางที่ถูกต้องได้ ถือว่าทำบุญ”
“มหาเสนาบดีจะตอบรับคำร้องขอของนักต้มตุ๋นนี้เสมอ เขาคงคิดไม่ถึงแน่ คนโกหกผู้นั้นถูกพระชายาของเราปราบแล้ว"
ลั่วชิงยวนได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ
ตอนกลางคืน รถม้าค่อย ๆ ออกห่างจากเมืองหลวง รอบข้างดูมืดมิดไปหมด มีเพียงแสงจันทร์ส่องสว่างทางข้างหน้า
เดิมทีจือเฉายังไม่รู้สึกกลัว แต่ค่อย ๆ รู้สึก สถานที่ที่รถม้าไปยิ่งเปลี่ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองด้านล้วนเป็นป่าทึบ บางครั้งก็มีเสียงนกร้อง ช่างน่ากลัวนัก
“พระชายา เราจะไปไหนกันหรือเจ้าคะ?” จือเฉาดึงแขนเสื้อของลั่วชิงยวนด้วยความกลัว
“ถึงแล้วเจ้าก็จะรู้เอง” น้ำเสียงที่นิ่งสงบของลั่วชิงยวน ไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย ตอนกลางคืน ดวงตาคู่สดใสก็ส่องประกาย
เมื่อเห็นว่าพระชายามีความกล้าหาญมากเพียงนี้ จือเฉายังแอบให้กำลังใจตนเองให้ฮึกเหิม นางมาเพื่อช่วยเหลือ จะไม่ให้พระชายารู้สึกว่านางไร้ประโยชน์!
แต่เมื่อไปถึงสถานที่นั้นจริง ๆ ก็ยังคงกลัวจนสั่นไปทั้งตัว
สิ่งที่เห็น มันคือสุสานร้าง…
หลุมฝังศพที่เป็นระเบียบ ธงขาวที่ปลิวไสวไปตามลม สายลมยามค่ำคืนพัดมาพร้อมความหนาวเย็นอันล้ำลึก ทำให้หนาวสั่นที่กระดูกสันหลัง
“พระชายา...”
จือเฉากลืนคำพูดที่อยากจะเตือนกลับไป ขุดหลุมแม่ตัวเอง มันจะไม่... เป็นการเนรคุณไปหน่อยหรือ?
“มัวทำอะไรอยู่? รีบขุดสิ ต้องรีบกลับก่อนรุ่งสาง!” เรื่องเช่นนี้ทำได้เฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น ถ้าถูกลั่วไห่ผิงพบเข้า นางต้องไปรับโทษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เป็นแน่
ขุดมาได้ครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็ได้เห็นโลงศพเสียที นางเรียกจือเฉาและดันฝาโลงศพออกพร้อมกัน
ลั่วชิงยวนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในใจ ในไม่ช้า นางก็จะรู้ว่า ใครเป็นแม่ของนาง
พยายามสุดแรงเกิด ในที่สุดฝาโลงศพก็เปิดออก
ในตอนที่เปิดนั้น ภาพตรงหน้าทำให้สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปทันที
ในโลงศพ…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...