ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 315

เมื่อไฟลุกแรงขึ้น พวกเขาจึงเริ่มย่างเนื้อ

ไม่นานนัก กลิ่นหอมก็ลอยออกมา หนังที่ถูกย่างจนน้ำมันเดือดเป็นเสียงฟู่ ๆ น่ากินจนน้ำลายสอ

“หอมนัก ที่นี่มิมีเหล้าได้อย่างไรกัน ข้าไปซื้อเหล้าก่อน!” เฉินเซี่ยวหานลุกจากไปในทันที

เฉินเซี่ยวหานจากไป แต่แก้มของซ่งเชียนฉู่ยังคงร้อนผ่าว ๆ นางจึงใช้ข้ออ้างดูกับแกล้มในครัวว่าเย็นหรือยังเพื่อลุกจากไป

ในลานเหลือเพียงฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนที่นั่งกันอยู่สองคน รอบด้านเงียบเสียจนสามารถได้ยินเสียงของฟืนที่กำลังถูกไฟแผดเผา

จู่ ๆ ในหัวของลั่วชิงยวนก็คิดถึงภาพคืนนั้นหลังจากที่นางถูกดิ่งลงแม่น้ำ ก็เงียบสงัดเช่นนี้เช่นกัน

ช่วงที่นางอยู่กับฟู่เฉินหวนได้แบบสงบนั้น สามารถนับครั้งได้เลย

จู่ ๆ ด้านข้างนางก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น “รัฐทายาทเฉินปรากฏตัวบังเอิญเกินไป ระวังเขาจะมีจุดประสงค์อื่นต่อแม่นางซ่ง”

ลั่วชิงยวนชะงักเล็กน้อย นางหันหน้าไปมองท่าทีจริงจังของฟู่เฉินหวน แสงไฟกระพรืออยู่นัยน์ตาของเขา ใบหน้าของเขางดงามเสียจนผู้คนต้องมองซ้ำอย่างอดมิได้

“ขอบพระทัยที่เตือนพ่ะย่ะค่ะ”

ลั่วชิงยวนเองก็รู้สึกว่าการปรากฏตัวของรัฐทายาทนั้นแปลก

ท่าทีในวันนี้ของสวีซงหย่วนทำให้นางตระหนักได้ว่า อิทธิพลเบื้องหลังของเขาต้องมิธรรมดาแน่ ฝีมือของคนเหล่านั้น ถือได้ว่าเป็นนักฆ่าชั้นนำแล้ว

คิดถึงสวีซงหย่วนที่เข้าใกล้ลั่วอวิ๋นสี่ และเรื่องราวมากมายที่เกิดในจวนมหาราชครู หรือเบื้องหลังของเรื่องทั้งหมด จะมีผู้บงการเป็นคนเดียวกัน?

หากเป็นเช่นนี้ รอบนี้นางและซ่งเชียนฉู่คงอันตรายจริง ๆ

นางกำลังคิดหนัก จู่ ๆ ฟู่เฉินหวนกลับเอ่ยปาก

“ท่านเซียนฉู่คิดจะกำจัดมารดอกท้อให้ข้าเมื่อไรกัน?”

ลั่วชิงยวนชะงัก แววตาของนางมืดครึ้มลง

นางกัดฟัน ตัดสินใจที่จะไม่ช่วยอยู่ดี!

นางมิได้รับหนังสือหย่า บัดนี้อุตส่าห์หลุดพ้นจากตำหนักอ๋องจนมีการค้าเป็นของตนได้ นางจะเข้าไปเกี่ยวโยงกับเรื่องในตำหนักอ๋องอีกมิได้เด็ดขาด

น้ำเสียงของนางเย็นชา “ท่านอ๋องอย่าทรงใช้เรื่องนี้มาทำให้กระหม่อมต้องลำบากใจเลยพ่ะย่ะค่ะ”

“หากท่านทรงรู้สึกประหลาดจริง ๆ ก็ระวังคนรอบตัวให้มาก ๆ”