ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 316

ร่างสูงโปร่ง!

เห็นได้ชัดว่าเป็นบุรุษ!

ลั่วชิงยวนรีบวิ่งเข้าห้องทันที

เมื่อเห็นนางจู่ ๆ ก็รีบรีบร้อนขึ้นมา ฟู่เฉินหวนก็รู้สึกตื่นตกใจ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

แต่เมื่อเขารีบตามมา ลั่วชิงยวนก็ปิดประตูแล้วลั่นดาล

ฟู่เฉินหวนรู้สึกตกใจแล้วตบประตู "เกิดอะไรขึ้น?"

ลั่วชิงยวนมองคนที่อยู่ในห้อง จากนั้นซ่งเชียนฉู่ก็ค่อย ๆ หันหลังมา

ทั้ง ๆ ที่นางมีสายตาว่างเปล่า ทว่าดวงตากลับฉายแววสังหาร ทันใดนั้นนางก็คว้าปิ่นปักผมตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งแล้วพุ่งใส่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนรีบหลบหลีกแล้วตะโกนขึ้นมาว่า "ท่านอ๋อง คอยเฝ้าฟืนไฟเอาไว้ให้ดี!"

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวในห้อง สายลมที่พัดผ่านรอยแยกของหน้าต่างทำให้แสงสว่างในห้องวูบไหว ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็เห็นทั้งสองคนกำลังต่อสู้กัน

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ยิ่งบอกให้เขาคอยเฝ้าฟืนไฟเอาไว้ให้ดี เขาย่อมไม่วางใจที่จะจากไป

ดังนั้นเขาจึงยืนเฝ้าอยู่นอกประตูแล้วคอยเฝ้าสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นข้างใน

ตอนที่ซ่งเชียนฉู่ถือปิ่นปักผมแล้วพุ่งเข้ามาหาอีกครั้ง ลั่วชิงยวนก็รีบใช้ปลายนิ้วคีบแผ่นยันต์ขึ้นมาพลางหลบหลีกแล้วกระโดดไปอยู่ข้างหลังซ่งเชียนฉู่ จากนั้นก็แปะเอาไว้ตรงท้ายทอยของอีกฝ่าย!

บรรยากาศอันมืดมนพลันสลายไปทันที

ซ่งเชียนฉู่ตื่นตกใจมากเสียจนปิ่นปักผมในมือร่วงลงกับพื้น

ลั่วชิงยวนก้าวเข้ามาตบหน้าของอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าแววตาของซ่งเชียนฉู่ค่อย ๆ กลับมาแจ่มชัด อีกฝ่ายก็มองเหม่อมาที่นาง "เกิดอะไรขึ้นหรือ? ทำไมท่านถึงโดนเล่นงานเสียได้เล่า?"

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว "เจ้าไม่คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติรึ?"

ซ่งเชียนฉู่คว้าแขนเสื้อของนางด้วยความกระวนกระวายใจ "ขะ… ข้าไม่รู้ เมื่อสักครู่นี้เกิดอะไรขึ้นกับข้ากันแน่?"

ลั่วชิงยวนตบไหล่ของอีกฝ่าย "ไม่เป็นอันใดแล้ว"

"ไปกันเถอะ" ลั่วชิงยวนหันหลังเดินออกจากประตู

ซ่งเชียนฉู่ยังคงรู้สึกหวาดกลัวพลางเอ่ยวาจาด้วยความตื่นตระหนก "ข้าอยากจะพักผ่อนสักหน่อย..."