เมื่อลั่วชิงยวนกลับมาที่ร้านก็เห็นซ่งเชียนฉู่กำลังดูแลเฉินเซี่ยวหานที่อยู่บนเตียงนอน
"ชิงยวน รัฐทายาทเฉินผู้นี้..." ซ่งเชียนฉู่รู้สึกกังวลใจยิ่งนัก
ลั่วชิงยวนจึงปลอบโยนนางว่า "น่าจะไม่เป็นอันใดหรอก ข้าไม่คิดว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จะวางแผนเล่นงานเขา เพราะเขาหาได้มีส่วนพัวพันกับเรื่องของเจ้าอย่างลึกซึ้ง เขาแค่บังเอิญยื่นมือเข้าช่วยเหลือ มิน่าจะเกิดเรื่องขึ้นหรอก"
นางไม่เข้าใจเลย
จากนั้นนางก็ดึงตัวซ่งเชียนฉู่ออกมานอกห้องแล้วถามว่า "ข้ามีเรื่องอยากถามเจ้า วันนี้เกิดเรื่องอันใดขึ้นระหว่างเจ้ากับเขากันแน่? เจ้าชอบเขาจริง ๆ รึ?"
เรื่องนี้ออกจะรวดเร็วเกินไปแล้ว!
ซ่งเชียนฉู่ก้มหน้าพลางเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีขัดเขินว่า "ข้ามิรู้ว่าเป็นความชอบหรือไม่ แต่... ข้าก็รู้สึกชอบเขามากอยู่ดี"
ลั่วชิงยวนเหลือบมองนางด้วยท่าทีจนใจ "ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าก็แค่ชอบคนที่สามารถปกป้องเจ้าได้! สาเหตุที่ทำให้เจ้าถูกสวี่ชิงหลินหลอกเอาก็เพราะเขามักปกป้องเจ้าอยู่เสมอ จากนั้นเจ้าก็เกิดความรู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจ!"
"ไฉนท่านต้องเอ่ยถึงมันด้วย! ข้าถูกมันหลอกลวงก็จริง แต่เมื่อข้ารู้ว่ามันเป็นคนเช่นไร ข้าก็ตัดขาดโดยมิหลงเหลือความรู้สึกแม้แต่น้อย!"
ซ่งเชียนฉู่กล่าวด้วยความมั่นใจ
หลังจากลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกโล่งอก ซ่งเชียนฉู่เป็นผู้ที่มีความคิดอ่านแจ่มชัด
บางทีอาจจะเป็นเพราะอีกฝ่ายพบเจอเรื่องผิดปกติมาตั้งแต่เมื่อครั้งเยาว์วัย ดังนั้นจึงขาดความรู้สึกปลอดภัย และมีแนวโน้มที่จะเกิดความรู้สึกชอบผู้ที่ปกป้องตนได้
แต่จะใช่หรือไม่ อีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้ว
หลังจากนึกถึงเรื่องนั้น นางจึงไม่เป็นกังวลเรื่องการปรากฏตัวของรัฐทายาทเฉินผู้นี้ เพราะดูเหมือนว่าเขาจะมีแรงจูงใจแอบแฝง
……
ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมืองหลวง
"พรวด…" จู่ ๆ สตรีผู้หนึ่งที่นั่งอยู่บนโต๊ะก็พลันกระอักโลหิตออกมา
"ฉิงเอ๋อร์!" เหยียนผิงเซียวพุ่งตัวเข้ามาประคองหญิงสาวเอาไว้ "เจ้าเป็นกระไรหรือไม่? ให้ข้าตามหมอมาดีหรือไม่?"
สตรีผู้นั้นเช็ดโลหิตตรงมุมปากแล้วคว้าแขนของเขาไว้ "ไม่! หมอรักษามิได้หรอก"
เหยียนผิงเซียวมองหุ่นเชิดที่แหลกละเอียดและธูปที่หักอยู่บนโต๊ะด้วยสีหน้าขรึมเคร่ง "คู่ต่อสู้แข็งแกร่งถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...