"เจ้าข้าเอ๊ย! ฉู่ลั่วผู้นี้กักขังรัฐทายาทและทำให้พ่อบ้านชราโมโหจนหมดสติไป มันเป็นคนชั่วช้าหน้าซื่อใจคด!"
ผู้คนต่างลือกันเสียงเอ็ดอึง
"ใต้เท้าจับกุมตัวมันซะ! มันบังอาจกักขังรัฐทายาท จับกุมตัวมันไปเสียให้สิ้นเรื่องสิ้นราว!"
"บังอาจกักขังรัฐทายาท เซียนฉู่ผู้นี้ทำนายโชคชะตาแม่นยำเสียขนาดนั้น หรือเบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้ มันจะใช้มนต์ดำ? มิฉะนั้นมันจะกักขังรัฐทายาทไปเพื่อกระไรกันเล่า?"
"โธ่ สวรรค์ ไม่มีทางเสียหรอก!"
ในยามนี้เอง เมื่อทางการทราบเรื่องที่เกิดขึ้นก็ส่งกำลังเสริมเข้ามา
ลั่วชิงยวนถูกล้อมเอาไว้ทันที
ส่วนคนอื่น ๆ ต่างรีบกรูกันเข้ามาในร้าน
ลั่วชิงยวนรีบวิ่งเข้าไปห้ามพวกเขาไว้ "มีคนป่วยอยู่ข้างใน พวกเจ้าห้ามบุกเข้าไปโดยมิได้รับอนุญาต! มิฉะนั้นอาจจะคร่าชีวิตคนได้!"
นางไม่มีทางยอมให้พวกเขาเอาตัวเฉินเซี่ยวหานไปได้หรอก
มิฉะนั้นเฉินเซี่ยวหานจะต้องตาย!
"หลีกไปให้พ้น!" เจ้าหน้าที่ของทางการผลักเธอออกไป
ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะลงมืออีกครั้ง จู่ ๆ ก็มีเสียงไอหลายครั้งดังขึ้นมาจากข้างใน
"แค่ก แค่ก แค่ก..."
ลั่วชิงยวนรู้สึกตื่นตะลึง
ตอนที่ทุกคนกำลังจะวิ่งเข้าไปในร้านขายยา พวกเขาก็เห็นเงาร่างซูบซีดกำลังเดินออกมาจากร้าน
ซ่งเชียนฉู่ตามมาช่วยประคองเขาไว้
"ท่านรัฐทายาท?!" ใต้เท้าผู้นั้นรู้สึกตื่นตะลึงแล้วรีบคำนับทันที "คารวะ รัฐทายาท!"
เมื่อพ่อบ้านชราที่นอนแสร้งตายอยู่กับพื้นได้ยินเสียง เขาก็รีบลุกขึ้นจากพื้นทันที "รัฐทายาท! รัฐทายาท!"
เฉินเซี่ยวหานไออยู่สองครั้ง "ท่านลุงเวิง ท่านลงไปนอนทำกระไรบนพื้นตอนอากาศหนาวเช่นนี้เล่า?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หลงเข้ามาอ่านเสียเวลาตั้งนาน ในเรื่องมีแต่พวกสติไม้เต็ม พระเอกปัญญาอ่อน+ ไบโพล่า กลับกลอกชิบหาย นางเอกก็โง่จนเอียนหวังพึ่งพอ ช่วยพอ.มันทำห่าอะไร ทำดีไม่เคยได้ดี ประสาทแดก...
นังเอกนี่ควายมั้ย โง่บรม...
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...
กลับมาแล้ว ว้าวววววววววววว...