ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 329

เมื่อลั่วหรงได้ยินเช่นนี้เข้าก็มองด้วยความรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง "ท่านเองก็คิดว่าข้ายุ่งไม่เข้าเรื่องและดึงดันที่จะแต่งบุตรีผู้แสนล้ำค่าของตนออกไปให้ได้ใช่หรือไม่?"

"ถึงแม้ว่าอวิ๋นสี่จะดื้อรั้นและก่อปัญหาให้ท่านตั้งมากมาย แต่เรื่องนี้หาได้มีสาเหตุมาจากการแต่งงานของหลางหลางแต่อย่างใดไม่ อวิ๋นสี่เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ยังเล็ก นางชอบต่อต้านข้าอยู่เสมอ!"

เมื่อได้ยินวาจาของลั่วหรง อีกฝ่ายคงเข้าใจผิดคิดว่านางเจตนาที่จะเกลี้ยกล่อมมิให้เข้าไปยุ่งเรื่องการแต่งงานของลั่วหลางหลาง

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนฉายแววจนใจ "ข้าหาได้โกรธผู้ใดไม่ เพียงแต่ว่าเทียบแปดอักษรที่ฮูหยินมอบให้ข้า หามีผู้ใดที่ดวงสมพงศ์กันแต่อย่างใดไม่"

ลั่วหรงเอ่ยด้วยความไม่พอใจขึ้นมาว่า "เช่นนั้นถ้าให้ท่านเลือกที่ดีที่สุดมาสักคนเล่า?!"

ลั่วชิงยวนตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว "ข้าเลือกมิได้ขอรับ"

เมื่อลั่วหรงได้ยินเช่นนี้ก็แค่นเสียงเย็นชา จากนั้นก็เก็บเทียบแปดอักษรกลับคืนมา "ช่างเถิด ข้าคงมิรบกวนเซียนฉู่อีกแล้ว ข้าจักไปหาผู้ที่มีความสามารถมากกว่านี้แทนก็แล้วกัน!"

ลั่วชิงยวนทอดถอนใจ การที่ลั่วอวิ๋นสี่มีอุปนิสัยดื้อรั้นดูเหมือนจะได้รับสืบทอดมาจากท่านอาลั่วหรงนี่เอง

เมื่อเห็นว่าลั่วหรงกำลังจะจากไป นางก็ลังเลใจและตัดสินใจว่าจะเปิดเผยตัวตน

"ฮูหยินลั่ว ที่จริงแล้วข้า..."

ก่อนที่นางจะทันได้พูดให้จบ จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูแล้วเสียงของรัฐทายาทเฉินก็ดังขึ้น "เซียนฉู่ ท่านว่างหรือไม่? ข้ามีเรื่องสำคัญอยากจะพูดกับท่าน"

ลั่วหรงเปิดประตูแล้วเดินจากไป

ลั่วชิงยวนได้แต่ยอมแพ้ชั่วคราว

รัฐทายาทเฉินเดินเข้ามาแล้วมองนางด้วยสายตาจริงจัง "พี่ฉู่ ข้าเรียกท่านเช่นนี้ได้หรือไม่?"

ลั่วชิงยวนพยักหน้า "ตามแต่ใจรัฐทายาทเถิด"

"ขอบคุณที่คราวนี้พี่ฉู่ช่วยชีวิตข้าไว้ ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก! มีเรื่องหนึ่งที่ทำให้ข้าไม่สบายใจ อย่างไรเสียก็มิอาจหลอกลวงภรรยาของสหายได้ หากแม่นางซ่งมีใจให้พี่ฉู่จริง ๆ เช่นนั้นข้า... คงได้แต่... ..”

รัฐทายาทเฉินมีสีหน้ากระอักกระอ่วนและสับสน

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะหัวเราะออกมา "ก่อนหน้านี้ข้าก็เคยบอกไปแล้วว่า ข้าเห็นเชียนฉู่เป็นแค่น้องสาวเท่านั้น"

รัฐทายาทเฉินพลันแววตาเป็นประกายขึ้นมาทันที "จริงหรือ?"

ลั่วชิงยวนพยักหน้า

รัฐทายาทเฉินรู้สึกตื่นเต้นแล้วประสานมือให้นางทันที "พี่ฉู่ ขอบคุณท่านมาก! ข้าจะกลับไปเขียนจดหมายหาท่านพ่อบัดเดี๋ยวนี้เลย!"

หลังจากเขาพูดจบก็วิ่งออกไป

ลั่วชิงยวนไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าจะไปเขียนจดหมายหาบิดาตนเอง หรือว่าเขาคิดจะสู่ขอซ่งเชียนฉู่กันแน่?

คงมิใช่แบบนั้นหรอก!