ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 331

ถามจบ พ่อบ้านเวิงเผยยิ้ม จากนั้นกุมมือคำนับ “ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ช่วยชี้แนะกระหม่อม จนกู้ชื่อเสียงของเซียนฉู่กลับมาได้พ่ะย่ะค่ะ”

“มิเช่นนั้นในใจกระหม่อมคงรู้สึกผิดมากจริงๆ ”

ฟู่เฉินหวนพยักหน้าอย่างสงบ “เรื่องเล็กน้อย มิต้องเก็บไปใส่ใจ และมิต้องนำไปบอกผู้อื่น”

พ่อบ้านเวิงยิ้มตอบ “กระหม่อมเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านอ๋องมิอยากให้พ่อบ้านเวิงบอกเซียนฉู่เสียมากกว่า

ไม่รู้ว่าท่านอ๋องคิดอะไรอยู่กัน อยากช่วย แต่ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาช่วย

……

อย่างที่คิด วันต่อมา ก็เริ่มมีตระกูลร่ำรวย มาให้นางทำนายหรือขับไล่สิ่งไม่ดี

ชื่อเสียงเซียนฉู่ ยิ่งอยู่ยิ่งโด่งดังในเมืองหลวง

ย่อมเป็นเรื่องดีสำหรับลั่วชิงยวน

งานที่มีเข้ามาทุกวันทำนางยุ่งเหยิงขึ้น

ฟู่เฉินหวนยังคงมาเป็นบางครั้ง และนั่งทีก็นั่งเกือบวัน หากไม่มีเรื่อง ก้นของเขาแทบไม่ขยับออกจากเก้าอี้เลย

แต่ส่วนมากลั่วชิงยวนก็ยุ่งกับงาน จนไม่มีเวลามาสนใจเขา

บางคนมีความสุขในขณะที่บางคนโศกเศร้า

ลั่วเยวี่ยอิงในตำหนักร้อนรนจนย่ำเท้ากับที่ โดยเฉพาะหลังนางเปิดผ้าคลุมหน้าออก และพบว่าแผลที่ข้างปากของตนยังไม่หาย กลางอกของนางก็รู้สึกอึดอัดเป็นที่สุด

นางโกรธจนเริ่มโยนของอีกครั้ง

“ไหนว่าเซียนฉู่เป็นแค่พวกต้มตุ๋น ไฉนท่านอ๋องจึงไปที่นั่นอีกแล้ว? ท่านยอมนั่งอยู่ในร้านทำนายนั่น แต่มิยอมมาอยู่กับข้ารึ!“

เฉียงเวยเก็บของไปพร้อมพูดปลอบไป “คุณหนูรอง นั่นเป็นนักทำนาย ท่านจะหึงชายคนหนึ่งด้วยเหตุใดเจ้าคะ”

“ท่านอยู่ในตำหนักมานานเช่นนี้ ท่านอ๋องยังมิไล่ท่านออกไป แสดงให้เห็นว่าท่านอ๋องดีต่อท่านมากแล้ว”

ลั่วชิงยวนคงเน่าเฟะในจวนนอกเมืองแล้ว บัดนี้มิมีสิ่งใดให้กังวลอีก

ลั่วเยวี่ยอิงตั้งใจมองดูตนเองในคันฉ่องทองแดง นางลูบไปที่รอยแผลเป็นข้างปาก จากนั้นเอ่ยถาม “เฉียงเวย เจ้าว่าใบหน้าของข้า หากทาแป้งกลบรอยเสียหน่อย จักยังอัปลักษณ์อีกหรือไม่?“

เฉียงเวยตอบอย่างตั้งใจ “คุณหนูรองงดงามจนจันทราและบุปผาต้องอับอายเช่นนี้ มิว่ามองอย่างไรก็งดงามเจ้าค่ะ! รอยแผลเป็นก็ฟื้นฟูขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ!”

ได้ยินดังนี้ ลั่วเยวี่ยอิงกัดฟัน “เฉียงเวย เจ้าช่วยข้าจัดการเรื่องหนึ่ง”