ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 339

จากนั้นจึงขมวดคิ้วและกล่าว “แต่ท่านผอมเช่นนี้แล้ว หากท่านไปงานฉลองด้วยร่างนี้ ฟู่เฉินหวนก็มองท่านออกได้ง่าย ๆ เสียกระมัง”

ลั่วชิงยวนไตร่ตรองครู่หนึ่ง และกล่าว “ร่างกายรึ ข้ามีวิธี!”

“ส่วนเรื่องหน้า คงต้องใส่หมวกเอาแล้ว”

ซ่งเชียนฉู่ลังเลเล็กน้อย “ได้หรือ หากความแตกจักทำเช่นไรเล่า”

ลั่วชิงยวนตบไปที่บ่าของนาง “คนที่จักความแตกมีแค่ข้า พวกเขามิเคยเห็นเสียหน่อยว่าฉู่ลั่วหน้าตาอย่างไร ต่อให้มีคนเห็นเจ้า เจ้าก็สามารถอ้างว่าเจ้ามางานฉลองแทนเซียนฉู่ได้ มิมีใครสนใจเสียหรอก”

เพราะสถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีผู้ใดจะไปสนใจนักทำนายคนหนึ่ง

นางเพียงแค่แสดงบทบาทของพระชายาอ๋องให้ดี มิให้ความแตกเป็นพอ

“ก็ได้”

ดังนั้นทั้งคู่จึงเริ่มเตรียมตัวกัน

เพื่อทำให้ตนกลับไปอ้วนเช่นเดิม ลั่วชิงยวนตัดเย็บชุดมาตัวหนึ่งด้วยตัวนางเอง ด้านในชุดยัดฝ้ายเอาไว้จำนวนมาก

เอาไว้ใส่ด้านใน ส่วนด้านนอกก็ใส่อีกสองชั้น และคลุมผ้าคลุมตัวหนึ่ง ร่างของนางก็จะขยายขึ้นหลายเท่า

ส่วนใบหน้า นางทำหน้ากากสำหรับหน้าทั้งใบขึ้น และใส่หมวกเพิ่ม

ซ่งเชียนฉู่และจือเฉาทั้งคู่มองซ้ายมองขวา ลั่วชิงยวนกระแอมและพูดด้วยเสียงปกติ

ซ่งเชียนฉู่กล่าวอุทาน “ไม่มีร่องรอยของเซียนฉู่หลงเหลือสักกระผีก ไม่มีผู้ใดดูออกแน่!”

“เช่นนั้นก็ดี”

เมื่อเตรียมเสร็จ ลั่วชิงยวนและจือเฉาจึงแอบนั่งรถม้าออกนอกเมือง เพื่อไปที่จวน

หลังแต่งตัวในจวนนอกเมืองเสร็จ พวกนางจึงรอคนจากตำหนักอ๋องมารับ

เช้าวันที่สอง

รถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ทางทิศไม่ไกลจากจวนนัก

จือเฉาเห็นรถม้าจากหลังประตูใหญ่ จึงรีบวิ่งกลับมาอย่างกังวล “มาแล้ว ๆ ”

ลั่วชิงยวนเอ่ยกำชับ “ที่ข้าสอนไปเจ้าจำได้หมดแล้วหรือยัง?”