ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 340

ลั่วชิงยวนกลับตำหนักอ๋องแล้ว

ข่าวนี้รู้กันทั่วตำหนัก มีคนใช้ไม่น้อยที่ออกมาต้อนรับนาง ลั่วเยวี่ยอิงเองก็ได้รับข่าวจึงตามมาดูเช่นกัน

มิคิดเลยว่า ลั่วชิงยวนยังสามารถรอดกลับมาที่ตำหนักอ๋องได้

รถม้าหยุดลง

ซูโหยวเปิดประตูรถออก “พระชายา ถึงแล้วขอรับ”

หน้าประตูมีสาวใช้กลุ่มหนึ่งกำลังรออยู่ พวกนางยังไม่ทันเห็นร่าง กลับได้ยินเสียงไอที่แสนอ่อนแอก่อน

จากนั้นจึงเห็นจือเฉาค่อย ๆ พยุงลั่วชิงยวนเดินลงมา

“พระชายา!” แม่นมเติ้งรีบเดินขึ้นหน้าไปต้อนรับ

ลั่วชิงยวนลากสังขารหนักอึ้งเดินเข้าตำหนักไป

เบื้องหน้า ลั่วเยวี่ยอิงเดินออกมาประจันหน้ากับลั่วชิงยวน ลั่วเยวี่ยอิงเผยยิ้มอ่อนโยนให้ “ท่านพี่กลับมาแล้วหรือ มิรู้ว่าท่านพี่อาศัยในจวนนอกเมือแล้วเป็นอย่างไรบ้าง”

“แค่ก ๆ ๆ ” ลั่วชิงยวนมิได้ตอบ และไอผ่านลั่วเยวี่ยอิงไป

เห็นว่าลั่วชิงยวนไม่สนใจนาง สีหน้าของลั่วเยวี่ยอิงย่ำแย่ พลันจับแขนของลั่วชิงยวนไว้ทันใด

วินาทีนั้น หมวกของลั่วชิงยวนถูกลมพัดปลิว ลั่วเยวี่ยอิงจึงเห็นหน้ากากของนางเข้าอย่างจัง

นางตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว และเกือบจะล้มลงพื้น

“ที่พระชายากลับมารอบนี้แค่เพื่อเข้าร่วมงานแต่งของคุณหนูหลางหลาง คุณหนูรองโปรดอย่าหาเรื่องท่านเลยเจ้าค่ะ” จือเฉากล่าวอย่างไม่พอใจ

จากนั้นพยุงลั่วชิงยวนจากไป

ลั่วเยวี่ยอิงชะงัก นางสติหลุดลอยเป็นเวลานาน

หน้ากากนั้น น่ากลัวเหลือเกิน

ลั่วชิงยวนจะปิดหน้าไปทำไมกัน? แถมเป็นชั้น ๆ อีก!

ลั่วชิงยวนกลับมายังในเรือนของตน ระหว่างทางนางดึงดูดเสียงซุบซิบมิน้อย เพราะการแต่งตัวของลั่วชิงยวน แปลกประหลาดเหลือเกิน

“ปิดประตู ๆ” ลั่วชิงยวนเข้าไปในห้อง และรีบสั่งให้จือเฉ่าปิดประตู

“พระชายา พวกเรายังมิได้ไปเจอท่านอ๋องเลยหนาเจ้าคะ” จือเฉาเอ่ยปากอย่างลังเล

“ไปเจอเขาด้วยเหตุใดเล่า ไม่ต้อง” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเยือกเย็น และดึงหน้ากากที่แสนอัปลักษณ์ด้านในออก