ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 341

เขาหมุนร่างจากไปอย่างผิดหวัง แต่ก็ยังหันกลับไปมองประตูที่ปิดสนิทด้วยความเป็นห่วง จากนั้นจึงยกขาจากไป

แต่ข่าวที่ฟู่อวิ๋นโจวมาหาลั่วชิงยวนจะปิดมิดได้อย่างไรกัน ข่าวนี้ส่งถึงหูของฟู่เฉินหวนแทบจะในเวลาแรก

ถุงหอมที่อยู่ในมือพลันกำแน่น

“เร็วเพียงนี้เชียว พวกเขาเจอกันแล้วหรือ?” นัยน์ตาฟู่เฉินหวนแผ่ไปด้วยความเหน็บ

หลังกลับถึงตำหนัก มิได้มารายงานแก่เขาในเวลาแรก แต่กลับเจอฟู่อวิ๋นโจวก่อนงั้นหรือ?

พวกเขาอดใจรอมิไหวเช่นนี้เชียว!

แววตาของฟู่เฉินหวนเหน็บหนาวและเอ่ยสั่งเสียงเย็น “เรียกลั่วชิงยวนมา!”

ซูโหยวพยักหน้า “พ่ะย่ะค่ะ!”

……

เมื่อตอนซูโหยวมาเชิญ ลั่วชิงยวนก็เริ่มมีลางไม่ดี

ต้องเป็นเพราะฟู่อวิ๋นโจวมาแน่ เขาจึงเรียกหานางอย่างรีบร้อนเช่นนี้ และคงตักเตือนนางดังเคย

นางสวมหน้ากาก ตามซูโหยวมาที่ห้องตำรา

ทันทีที่ประตูห้องปิดลง

บรรยากาศภายในห้องก็พิลึกขึ้นมา

ฟู่เฉินหวนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประเมินนางด้วยสายตาเย็นชา ทำคนรู้สึกขนลุกทั้งที่มิได้หนาว

ลั่วชิงยวนเองก็ยืนนิ่งมิเอ่ยปาก แสดงท่าทีราวกับหวาดกลัวมาก

นานมาก กว่าเสียงเยือกเย็นของฟู่เฉินหวนจะดังขึ้น

“ถอดหมวกกับหน้ากากออกซะ!”

ซูโหยวได้รายงานเรื่องทั้งหมดแก่เขาแล้ว เขาจะรอดูว่าลั่วชิงยวนคิดจะเล่นอะไรอีกกันแน่ นางเสียโฉมจริงหรือเปล่า!

ลั่งชิงยวนได้ยิน จึงถอยหลังอย่างระแวง นางหันร่างไป มิเอ่ยพูดอะไรทั้งนั้น แต่ท่าทีกลับกำลังหวาดหวั่น

แววตาของฟู่เฉินหวนเยือกเย็นยิ่งขึ้น เขาเดินขึ้นหน้า ข่มขู่นางทีละก้าว พร้อมพูดสั่ง “ข้าบอกให้ถอดหมวกกับหน้ากากออก!”

ลั่วชิงยวนกังวลจนถอยหลังไม่หยุด และยกมือบังหน้ากากเอาไว้

“มิถอดหรือ?” ฟู่เฉินหวนหรี่ตา