ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 343

“เยี่ยมไปเลย นางสารเลวนั่นกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว! ดูท่าหน้านางคงเสียโฉมจึงทำให้นางมิกล้าพบผู้คน”

เฉียงเวยพูดเสริม “ก่อนหน้านี้บ่าวได้ยินข่าวว่าที่จวนนั้นปรากฏงูจำนวนมาก พวกมันกัดลั่วชิงยวน จนร่างนางเต็มไปด้วยบาดแผล และหน้าก็เสียโฉมไปเจ้าค่ะ”

เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้รับข่าว นางรู้สึกอารมณ์ดีเป็นที่สุด

นางมองใบหน้าของตนในคันฉ่องทองแดง และกระตุกมุมปากอย่างได้ใจ “เวรกรรมไงเล่า! ทุกวันนี้หน้าของข้ายังมิหายดีเพราะนาง นี้แลกรรมตามสนองนาง”

เฉียงเวยรินน้ำชา “เจ้าค่ะ ต่อจากนี้แม้นางอยู่ในตำหนักต่อ ก็มิมีผลใด ๆ ต่อคุณหนูรองแล้ว”

ลั่วเยวี่ยอิงได้ใจนัก นางกระตุกมุมปากเย็น ๆ “อีกไม่กี่วันที่จวนมหาราชครูจัดงานมงคล จักมีผู้มาเยือนมากหน้าหลายตา ข้าต้องการให้นางขายขี้หน้าต่อหน้าผู้คนมากหลาย!”

“ทางที่ดีคือให้ทุกคนได้เห็นใบหน้าที่แสนอัปลักษณ์ของนาง โจมตีนางจนไม่เหลือชิ้นดี และฆ่าตัวตายไปในที่สุด”

เมื่อนั้นที่นางไม่ยอมแต่งกับฟู่เฉินหวน แต่ยุยงให้ลั่วชิงยวนแต่งแทน ก็เพราะลั่วชิงยวนนั้นโง่เง่าและควบคุมง่าย

นางปัดความผิดเรื่องการแต่งงานให้ลั่วชิงยวน ฟู่เฉินหวนจึงจะมิโทษหรือมิเกลียดชังนาง กลับกัน จะยิ่งสงสารนางมากขึ้น

แต่หลังจากที่เจ้าโง่นี่แต่งเข้ามาในตำหนักกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงมากเกินไป และนำมาซึ่งปัญหามากมายให้กับนาง

โดนแล้วต้องจดจำ แล้วหากวันไหนใบหน้าของนางหญิงสารเลวนี่ฟื้นฟูเล่า?

ดังนั้นต้องใช้โอกาสนี้ในการกำจัดปัญหาทิ้ง นางจึงจะวางใจ!

……

ลั่วชิงยวนกลับถึงในห้องของตน จือเฉ่ารีบปิดประตูลงทันใด

และสั่งให้แม่นมเติ้งออกไปปิดประตูเรือน มิให้ผู้อื่นเข้ามา

ภายในห้อง ลั่วชิงยวนถอดหน้ากากออก และเช็ดน้ำตาบนใบหน้า

“พระชายา เมื่อครู่…” จือเฉาได้ยินเสียงและรู้สึกตกใจไม่เบา

ลั่วชิงยวนกระตุกมุมปาก ยักคิ้ว “เป็นอย่างไร เมื่อครู่ข้าแสดงดีหรือไม่?”

จื่อเฉาพยักหน้าอย่างนับถือ “บ่าวเกือบเชื่อแล้วหนาเจ้าคะ!”

“มิทำเช่นนี้ คงหลอกฟู่เฉินหวนมิได้”

หากนางไม่ทำเช่นนี้ ฟู่เฉินหวนต้องขอดูหน้านางแน่ ๆ

นางเพียงแค่แกล้งบ้า ให้ฟู่เฉินหวนรู้ว่านางไม่มีใจที่จะสู้กับเขาอีกต่อไป เขาย่อมต้องปล่อยนางไปแน่

“จริงด้วย พระชายา ยังมิได้เลือกของขวัญอวยพรของคุณหนูหลางหลางเลยเจ้าค่ะ”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนจึงขมวดคิ้วไตร่ตรอง