ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 344

สิ้นเสียงประโยคนี้ ผู้คนรอบด้านที่มุงดูก็เพิ่มมากขึ้น

“จริงด้วย สถานการณ์วันนี้ เหตุใดผู้นี้จึงแต่งตัวเช่นนี้ มีอะไรให้น่าหลบซ่อนกัน?”

“วันนี้เป็นวันมงคลของจวนมหาราชครู แต่งตัวเช่นนี้เสียมารยาทเกินไปหรือไม่!”

ผู้คนที่มุงเข้ามา ลั่วชิงยวนต่างไม่แปลกตานัก โดยเฉพาะเว่ยอวิ๋นเซี๋ยที่ยืนนำอยู่

เมื่อก่อนเว่ยอวิ๋นเซี๋ยอยู่กับหลิวฮุ่ยเซียง และค่อนข้างสนิทกับลั่วเยวี่ยอิง

ดูท่าเหตุการณ์วันนี้ ลั่วเยวี่ยอิงจะเป็นคนบงการ นางคิดจะเล่นลั่วชิงยวนให้ตาย!

เว่ยอวิ๋นเซี๋ยเดินมาหยุดตรงหน้านาง และเอ่ยเสียงเย็น “เจ้าเป็นใคร ถอดหมวกเดี๋ยวนี้!”

“หากเจ้ามิถอด ข้าคงต้องลงมือเอง!”

เว่ยอวิ๋นเซี๋ยบีบบังคับนางทีละก้าว

แต่นี่เป็นจวนมหาราชครู คนที่เข้ามาได้ในวันนี้ต่างมีเทียบเชิญทั้งสิ้น และมีคนจากจวนมหาราชครูคอยตรวจสอบ ต้องให้พวกนางมาตรวจซ้ำอีกที่ไหนกัน?

ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะเอ่ยปาก

หางตานางกลับเห็นว่าฟู่เฉินหวนเดินมา และอยู่ในทิศไม่ไกล

คิ้วของนางขมวดแน่น ในเมื่อเริ่มแสดงละครไปแล้ว นางจะหลุดมิได้เด็ดขาด

เล่นละครต้องเล่นให้ครบ

นางกลัวจนถอยหลังไปหลายก้าว เสียงของนางแข็งเกร็ง “นี่เป็นเรื่องของข้า มิเกี่ยวกับพวกเจ้า”

พูดจบนางจึงหาโอกาสจะหนี

พวกเว่ยอวิ๋นเซี๋ยตะลึง รีบตะครุบขึ้นไปจับนางไว้ทันที

เมื่อตอนมีมือยื่นมาจับผ้าคลุมขาว ลั่วชิงยวนราวกับกลายเป็นบ้า นางสลัดพวกเขาออกอย่างสุดกำลัง และหนีออกมาอย่างตะเกียกตะกาย นางล้มลงบนพื้น ทั้งร้อนรนและผวา

“อย่าเข้ามานะ พวกเจ้าปล่อยข้าไปเถิด!” เสียงสะอื้นของลั่วชิงยวนดังขึ้น

ฟู่เฉินหวนที่อยู่ทางทิศไม่ไกลเห็นฉากนี้เข้าพอดี เขากำมือแน่นทันใด หว่างคิ้วปกคลุมไปด้วยไอเหน็บ

ฟู่อวิ๋นโจวก็เดินถึงด้านหลังของฟู่เฉินหวนเช่นกัน และสังเกตเห็นสีหน้าของเขา