ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 358

เสียงแส้ดังบาดหูก้องกังวานไปทั่วทั้งห้องมืด

เมื่อลั่วเยวี่ยอิงที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงนี้เข้า นางก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกโล่งใจได้ในที่สุด!

คราวนี้ตีลั่วชิงยวนให้ถึงตายเป็นดีที่สุด!

นางก้มมองถุงหอมที่อยู่ในมือด้วยสีหน้าขรึมเคร่ง วันนี้ท่านพ่อของนางเป็นพยานยืนยันว่าเจ้าสิ่งนี้เป็นของดูต่างหน้าของมารดานาง ดังนั้นนางย่อมมิอาจทิ้งขว้างได้ตามใจอีกแล้ว

มิฉะนั้นท่านอ๋องอาจสงสัยเอาได้

แต่หากมีวิญญาณร้ายในถุงหอมใบนี้จะทำเช่นใดเล่า?

ลั่วชิงยวนมิอาจทนความเจ็บปวดแสนสาหัสทั่วร่างได้ ถึงแม้ว่านางจะสวมอาภรณ์หนาชั้น แต่เรี่ยวแรงของลั่วไห่ผิงหาได้ธรรมดาสามัญเลยสักนิด นางจึงสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดผ่านฝ้ายหนา ๆ

นางมิทราบว่าโดนเฆี่ยนตีมากี่ครั้งกี่หนแล้ว แต่ท่าทางแบบนั้นของลั่วไห่ผิงคงคิดจะตีนางให้ตายเป็นแน่

ในที่สุดก็มีเสียงฝีเท้าอันเร่งรีบดังขึ้นข้างนอก

จากนั้นก็มีน้ำเสียงแฝงแววโทสะดังขึ้น "เปิดประตูให้ข้าเข้าไปเดี๋ยวนี้!"

เมื่อลั่วไห่ผิงได้ยินเสียงก็รู้สึกตื่นตกใจ

พอเปิดประตูออกมา

เขาก็เห็นแม่ทัพใหญ่ฉินเดินเข้ามาด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด

"แม่ทัพใหญ่ฉิน..." ลั่วไห่ผิงขมวดคิ้วพลางกล่าวขึ้นมา

แม่ทัพใหญ่ฉินจ้องเขาตาเขม็งด้วยความโมโหจัด "หึ!"

แม่ทัพใหญ่ฉินเดินผ่านลั่วไห่ผิงไปแล้วก้าวเดินเข้ามาช่วยประคองลั่วชิงยวนให้ลุกขึ้น เมื่อเห็นรอยเลือดบนหลังมือของลั่วชิงยวน แม่ทัพใหญ่ฉินก็พลันโกรธเกรี้ยวขึ้นมา

"ดี ลั่วไห่ผิง! เพื่อเข้าพบท่านมหาราชครู ก็มาขอให้ข้าช่วยแนะนำเจ้ากับท่านมหาราชครู!"

"เจ้าสัญญาเสียเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะพาลั่วชิงยวนออกมาจากตำหนักอ๋องแล้วพานางมาเป็นแขกที่จวนของข้า แต่กลับถูกเจ้าลงทัณฑ์ขั้นรุนแรงอยู่ที่นี่กระนั้นรึ?"

"ข้าหลงเชื่อปีศาจอย่างเจ้าเข้าแล้วจริง ๆ!"

เมื่อแม่ทัพใหญ่ฉินคิดว่าถูกลั่วไห่ผิงหลอกใช้ เขาก็รู้สึกโกรธแค้นนัก

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกตื่นตะลึงขึ้นไปอีก

เพื่อที่จะได้พบท่านมหาราชครูลั่วแล้ว ลั่วไห่ผิงถึงขั้นขอร้องให้แม่ทัพใหญ่ฉินช่วยแนะนำตัวเขาเลยเชียวหรือ?