ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 367

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ "หน้ากากดูดีต่างหาก มิใช่สวมบนหน้าข้าแล้วดูดี"

หลังจากนั้นไม่นาน ซูโหยวก็เข้ามาเชิญนางไป

เมื่อลั่วชิงยวนเดินไปที่ลานด้านหน้าก็เห็นว่า วันนี้ฟู่เฉินหวนเองก็สวมอาภรณ์งดงาม งานปักที่ประณีตโอ่อ่า ดูสูงส่งและลึกลับ ทำให้ใบหน้าที่ห่างเหินอยู่แล้วยิ่งเข้าถึงได้ยาก

ฟู่เฉินหวนหันกลับไปมอง ก็พลันตกใจในบัดนั้น

ดูเหมือนนางจะไม่อ้วนแล้ว กอปรกับสวมหน้ากาก ยิ่งทำให้ทั้งดูสง่างาม โอ่อ่า มีรัศมีแห่งความเป็นพระชายายิ่ง

“ไปกันเถอะ” ฟู่เฉินหวนเอ่ยขณะรอลั่วชิงยวน และทั้งสองก็อยากจากตำหนักไปด้วยกัน

ทั้งสองขึ้นรถม้าแล้วมุ่งหน้าเข้าสู่วังหลวง

บนรถม้า ฟู่เฉินหวนพูดอย่างเย็นชา “วันนี้ระหว่างพิธีเทศกาลโคมไฟ สิ่งที่เจ้าต้องทำมีเพียงแค่ตามตัวข้า มิจำเป็นต้องทำสิ่งใด”

ลั่วชิงยวนพยักหน้าเล็กน้อยมิเอ่ยวาจาใด

ระหว่างทางทั้งสองไม่มีแม้บทสนทนาอื่น

แต่ยิ่งเข้าใกล้ประตูวังหลวง หัวใจของลั่วชิงยวนก็ยิ่งเต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ รู้สึกราวกับว่าจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น

วันนี้มิใช่วันที่ดีสำหรับนางเป็นแน่

นางหวังเพียงว่าพิธีจะดำเนินไปอย่างราบรื่น

เมื่อมาถึงนอกหอบรรพบุรุษ ขุนนางน้อยใหญ่ทั้งหลายก็มารวมตัวกันที่นี่อย่างเป็นระเบียบแล้ว

พิธีจัดขึ้นนอกหอบรรพบุรุษซึ่งมีอนุสาวรีย์มังกรและหงส์เพลิงขนาดใหญ่ เสาหินทั้งสองด้านมีความยิ่งใหญ่และแกะสลักเป็นตราสัญลักษณ์ของมังกรและหงส์เพลิง

ความสง่างามของหัวมังกรและหัวฟีนิกซ์ทำให้ผู้คนมิกล้ามองนานเกินไป

พลังฮวงจุ้ยที่ยอดเยี่ยม กอปรกับรัศมีอันแข็งแกร่ง ทำให้ผู้คนมิกล้าดูหมิ่น หรือแสดงการไม่เคารพใดแม้แต่น้อย ​

ขุนนางน้อยใหญ่ กองทหารและเหล่าราชวงศ์ต่างยืนกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ​

ครั้นจักรพรรดิและไทเฮาเสด็จมาถึง พิธีการก็ได้เริ่มขึ้น ​

ไทเฮาและจักรพรรดิถวายเครื่องหอมและต่างคารวะซึ่งกันและกัน จากนั้นก็ถึงคราวของเหล่าองค์ชายและอ๋องผู้สำเร็จราชการ

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นในคราแรก แต่บัดนี้ กลิ่นอายเย็นเยือกก็เริ่มแผ่ซ่านในอากาศ ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วในทันใด

เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่า หัวฟีนิกซ์บนเสานั้นเปล่งควันทมิฬออกมาจากดวงตาของมัน!