ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 371

“วันนี้มีเหตุประหลาดเกิดขึ้นในพิธีการ มิควรละเลย! เช่นนั้นแล้วเราสืบหาความจริงเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วน! แม้แต่ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการและพระชายาอ๋องก็ควรได้รับการสืบสวน! เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของทั้งสอง!”

ทันทีที่เขาเห็นมหาราชาจารย์เหยียนออกมา หัวใจของลั่วชิงยวนก็เริ่มจมลง

นางคาดการณ์เหตุล่วงหน้าของตนได้แล้ว

การแย่งชิงอำนาจในแคว้นเทียนเชวียนั้นซับซ้อนยิ่ง แม้ว่าบิดาของนางจะเป็นอัครเสนาบดีแต่ก็ไร้ซึ่งอำนาจเมื่ออยู่ต่อหน้ามหาราชาจารย์เหยียน

ในสายตาของมหาราชาจารย์เหยียน นางผู้เป็นบุตรีของอัครเสนาบดีเป็นเพียงมดตัวหนึ่งที่จะขยี้เมื่อใดก็ได้

บุรุษเพียงผู้เดียวที่สามารถโต้แย้งกับมหาราชาจารย์เหยียนได้ มิจำเป็นต้องปกป้องนาง

แม้แต่ยามนี้เอง วาจาของจักรพรรดิยังติดอยู่ในลำคอ มิสามารถเอ่ยตรัสอันใดออกไปได้ เขามิกล้า

เมื่อเห็นจักรพรรดินิ่งเงียบ ไทเฮาจึงรับสั่งว่า “ผู้ใดก็ได้! จงนำตัวอ๋องผู้สำเร็จราชการและพระชายาอ๋องมา…”

ก่อนที่ไทเฮาจะทันได้เอ่ยจบ ทันใดนั้นเสียงที่เข้มงวดเปี่ยมอำนาจก็พลันดังขึ้น

“ดูเสียเถิดว่าผู้มันกล้าขยับ!”

ธารกำนัลทั้งหลายพลันหันไปตามเสียง

เหล่าข้าหลวงแบกเกี้ยวมา บุรุษวัยกลางคนผู้นั่งอยู่บนนั้นมิใช่ใครอื่นนอกจากไท่ซ่างหวง(1)!

“ฝ่าบาท!” ธารกำนัลทั้งหลายคุกเข่าลง

ฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนก็คุกเข่าลงและทำความเคารพทันที

“ฝ่าบาท เหตุใดพระองค์จึงเสด็จมาเพคะ ที่นี่ลมแรง ระวังจักประชวรเพคะ” ไทเฮารีบก้าวไปข้างหน้าพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงกังวล

“เสด็จพ่อ” ฟู่จิ่งหานก็ก้าวเข้าไปและย่อลง คลุมผ้าห่มบาง ๆ บนเข่าของไท่ซ่างหวง

แต่ไท่ซ่างหวงพูดด้วยน้ำเสียงกริ้วเล็กน้อย “หากข้ามิมา พวกเจ้าจักประหารเฉินหวนโดยมิบอกกล่าวข้างั้นรึ?”

“หากข้ามิอนุญาต ผู้ใดก็ห้ามแตะต้องเขา!”

ไท่ซ่างหวงโกรธมากจนเขาไอออกมาอย่างหนักหลังจากตะโกนด้วยโทสะ