ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 378

“เรื่องใดกัน?” จู่ ๆ ลั่วชิงยวนก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี

“วันนี้ท่านอ๋องเข้าวัง และสังหารใต้เท้าฟางที่ลงทัณฑ์พระชายาเจ้าค่ะ!”

ได้ยินถึงตรงนี้ ในใจของลั่วชิงยวนตะลึง

ใต้เท้าฟางตายแล้วหรือ?

ฟู่เฉินหวนเป็นคนสังหารเขา

ซ่งเชียนฉู่เอ่ยเสียงเย็น “ฆ่าก็ฆ่าเถอะ เจ้านี่สมควรตาย! ใช้บทลงโทษโดยพลการ หนำซ้ำท่านยังเป็นถึงพระชายาอ๋อง มันไม่ตายแล้วผู้ใดสมควรตายเล่า!”

จือเฉาพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจดุจไฟเผา “แต่เมื่อใต้เท้าฟางสิ้นใจ ลูกแก้วดวงตาบนเสาหงส์เพลิงที่หอบรรพบุรุษร่วงหล่นลงมา!”

“บัดนี้ภายในวังวุ่นวาย! ได้ยินว่า… ท่านอ๋องถูกคุมขังเจ้าค่ะ!”

ได้ยินดังนี้ สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปฉับพลัน

“ว่ากระไรนะ?”

“ดวงตาของเสาหงส์เพลิงรึ?”

ลั่วชิงยวนคิดย้อนถึงเมื่อวานอย่างกะทันหัน เมื่อวานตอนเกิดเรื่อง ก็มีควันทมิฬแผ่ออกมาจากดวงตาของหงส์เช่นกัน ดูท่าดวงตานั้นคงถูกบางคนลงมือไว้!

การตกหล่นของดวงตาดวงนี้ ย่อมเป็นเหตุผลที่คนประสงค์ร้ายเหล่านั้นเอาไว้จับตัวฟู่เฉินหวนอย่างมิต้องสงสัย

“พระชายา ครั้งนี้ดูจะเรื่องใหญ่มาก ทำอย่างไรดีเจ้าคะ?” จือเฉาเป็นกังวลอย่างมาก

คิ้วของลั่วชิงยวนขมวดแน่น นางเองก็กำลังไตร่ตรองเรื่องนี้ควรทำเช่นไร

ซ่งเชียนฉู่เห็นท่าทีเป็นกังวลของนาง จึงกล่าวเอือม “ท่าทีท่านคล้ายอยากจะช่วยเขา ข้าแนะนำว่าอย่าเสียเลยดีกว่า”

“เขาสิ้นชีพ มิง่ายกว่าการขอหนังสือหย่าหรือ?”

“จากนี้จักไม่มีคนทำท่านบาดเจ็บ และลงมือกับท่านแล้ว”

ในใจลั่วชิงยวนมีแต่ความกังวล นางเอ่ยตอบ “แต่หากคนที่กำจัดเขาอยากถอนรากถอนโคน จนกระทบไปทั้งตระกูลของเขาเล่า?”

“ต่อให้เขาสิ้นชีพ ข้าก็ต้องขอหนังสือหย่ามาให้ได้ ข้ามิอยากเป็นหม้าย!”

ได้ยินดังนี้ ซ่งเชียนฉู่จึงกล่าวอย่างเป็นห่วง “แต่ด้วยกำลังท่านผู้เดียว ท่านจักช่วยเขาอย่างไร? ท่านอุตส่าห์หนีออกมาจากในวังได้ ท่านจักกลับไปอีกหนงั้นหรือ?”

“หากท่านออกมามิได้จักทำเช่นไร?” แค่คิดถึงบาดแผลของลั่วชิงยวนหัวใจของซ่งเชียนฉู่ก็กระตุก