ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 380

สิ่งนี้ช่างคุ้นตาเหลือเกิน!

วัสดุของลูกแก้วนี้ นางเคยเห็นมาก่อน!

จี้กิเลน!

หินว่านเซี่ยง!

วันนั้นนางเห็นมหาราชครูลั่วส่งจี้กิเลนให้กับลั่วไห่ผิงกับตา ของนี้ยื่นผ่านหน้านางไป นางเห็นอย่างชัดเจน

หินเป็นสีเขียวใส ใสเสียจนไม่มีสิ่งแปลกปลอมแม้แต่นิด บริสุทธิ์ยิ่งกว่าหยกเสียอีก!

หากมิเห็นจี้กิเลนวันนั้น นางคงไม่มีทางรู้

แต่ฟู่เฉินหวนบอกนาง จี้กิเลนนี้ทำมาจากหินว่านเซี่ยงที่สามารถหลอมแปรเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ใดก็ได้ และตัวหินจะไม่เสียหาย

สิ่งนี้กระทั่งหนึ่งในหมื่นยังหายาก ดังนั้นจึงมีค่ามากเป็นพิเศษ

ทั้งเมืองหลวง เกรงว่าคงมีแค่ในมือของมหาราชครูลั่ว!

ยามนั้นนางคิดไม่ออกว่าลั่วไห่ผิงต้องกระทำความผิดที่หนักหนาเช่นไร จึงเดือดร้อนไปถึงจวนมหาราชครู

บัดนี้ นางรู้แล้ว!

ฟู่จิ่งหานเห็นสีหน้าของนางผิดปกติไป จึงเอ่ยถามอย่างอดมิได้ ”มีอะไรหรือ? สิ่งนี้มีอะไรประหลาดจริง ๆ หรือ?”

อารมณ์ของลั่วชิงยวนหนักอึ้ง นางเอ่ยกับจักรพรรดิ “ลูกแก้วหงส์นี้ มิใช่ลูกแก้วหงส์เดิมเพคะ!”

ได้ยินเช่นนี้ ฟู่จิ่งหานตะลึง “ว่าไงนะ? ของปลอมรึ?!”

คิ้วของลั่วชิงยวนขมวดแน่น เขาคุกเข่าลงมาทันที “ฝ่าบาทโปรดให้เวลาหม่อมฉัน เพียงแค่หาลูกแก้วหงส์เพลิงของจริงพบได้ ย่อมสามารถยืนยันได้ว่าท่านอ๋องถูกผู้อื่นใส่ร้ายเพคะ!”

“แต่ก่อนจะเจอต้องปิดข่าวไว้ให้มิด! อย่าได้ทำผู้ใดแตกตื่น!”

ฟู่จิ่งหานเอ่ยตะลึง “เจ้าสามารถหาลูกแก้วหงส์เพลิงที่หายไปพบได้รึ? วังหลวงใหญ่เสียเช่นนี้ เจ้าจักหาอย่างไร?”

ลั่วชิงยวนเกยตามองอนุสาวรีย์มังกรและหงส์เพลิงและลูกแก้วหงส์ นัยน์ตามีแสงแวบประกาย ที่นี่เป็นเส้นชีวิตฮวงจุ้ย พลังจิตวิญญาณพลุ่งพล่านอยู่เบื้องใต้

ลูกแก้วหงส์เพลิงนั้นย่อมเป็นสิ่งมีพลังวิญญาณ นางน่าจะสามารถตามหาตำแหน่งคร่าว ๆ ของลูกแก้วได้ เพียงแต่ ต้องเสียแรงหน่อย

“หม่อมฉันทำได้เพคะ!” ลั่งชิงยวนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น

ฟู่จิ่งหานมองนางทีหนึ่งอย่างสงสัย แต่ก็ยังพยักหน้า “ได้ ข้าให้เวลากับเจ้า”

“ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องการยืมสถานที่นี้!” ลั่วชิงยวนเอ่ย

ได้ยินดังนี้ ฟู่จิ่งหานพยักหน้า “ได้ เจ้าอยู่ที่นี่คนเดียวเจ้ามิกลัวใช่หรือไม่? ข้ามิสามารถอยู่เฝ้าเจ้าจนถึงเช้า”