ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 381

“ท่านอัครมหาเสนาบดี ดึกเพียงนี้แล ท่านจักทูลเรื่องใดหรือ?“ ฟู่จิ่งหานก้าวเท้าเข้าตำหนัก

ลั่วไห่ผิงตามเข้าไป พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท เรื่องของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการมีความคืบหน้าหรือไม่ขอรับ?”

“การร่วงหล่นของลูกแก้วหงส์เพลิงอาจเป็นเพียงความบังเอิญ ผิดที่กระหม่อมมิทันเห็นว่ามันหละหลวมเมื่อตอนตรวจสอบเอง กระหม่อมมารับโทษพ่ะย่ะค่ะ!”

ได้ยินดังนี้ ฟู่จิ่งหานถอนหายใจทีหนึ่ง “เรื่องนี้ข้าได้สั่งคนไปตรวจสอบแล้ว ท่านอัครมหาเสนาบดีกลับเถิด”

หัวใจลั่วไห่ผิงสั่นคลอน สั่งคนไปตรวจสอบแล้วหรือ?

จะตรวจพบว่าลูกแก้วหงส์เพลิงถูกขโมยหรือไม่?

แม้ผู้ขโมยลูกแก้วหงส์เพลิงจะมิใช่เขา แต่เขามิได้รายงานแก่เบื้องบนในคราแรก กลับหาจี้กิเลนมาปลอมแปลงแทน ก็ถือเป็นโทษหนักเช่นกัน

“พ่ะย่ะค่ะ”

หลังจากไป ในใจลั่วไห่ผิงกระตุกขึ้นลง

ไม่ได้!

เขาต้องหาลูกแก้วหงส์เพลิงให้เจอก่อนที่เรื่องจะแดง!

หลังออกจากวัง ลั่วไห่ผิงจึงรีบสั่งคนไปเยี่ยมเยียนเจ้ากรมธรรมการทันที การสูญหายของลูกแก้วหงส์เพลิง เขาเองก็มีส่วนผิด!

จะให้ตนแบกรับคนเดียวมิได้เด็ดขาด!

……

การคำนวณทั้งคืน ทำลั่วชิงยวนสูญเสียพลังไปมาก

สิ่งที่ยิ่งทำนางรู้สึกเหนื่อยล้าคือ ตำแหน่งการคำนวณในครึ่งหลังของคืนนั้นเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง จนทำให้นางเกิดความสงสัยในตนเอง เพราะคำนวณผิดถี่เกินไป

ไม่ทันรู้ตัวฟ้าก็ได้สว่างขึ้นแล้ว

ลั่วชิงยวนรู้ดีว่าเวลามีไม่มากแล้ว ในสมองของนางมีตำแหน่งคร่าว ๆ

นางลองเป็นครั้งสุดท้าย!

นางรวบรวมสติ ใช้เข็มทิศคำนวณอีกครั้ง

ครึ่งชั่วยามผ่านไป แววตาของนางประกาย!

ในสมองมีฉากสถานที่แวบผ่าน

หอมหาสมบัติ!

นางเก็บเข็มทิศเข้าไปในแขนอาภรณ์ วิ่งไปด้านนอกในทันที

“เมื่อคืนเจ้าค้างในพระราชวัง เหตุใดข้าจึงมิรู้แล?” ไทเฮามองต่ำประเมินนาง

ลั่วชิงยวนก้มหน้าเอ่ยตอบ “หม่อมฉันเข้าวังมาพบท่านอ๋อง ฝ่าบาทมิอนุญาต หม่อมฉันจึงหลงทางในนี้เพคะ”

ไทเฮาได้ยิน ส่งเสียงหัวเราะเบาทีหนึ่ง ไทเฮาจูงมือนางเดินไปเบื้องหน้า พร้อมเอ่ยเชื่องช้า “เจ้าช่างรักท่านอ๋องเสียจริง”

“แต่ข้าเองก็ได้ยินข่าวลือมามิน้อย ผู้อยู่ในใจของท่านอ๋องคือเยวี่ยอิง”

“เมื่อนั้นเพื่อขอให้ได้แต่งกับลั่วเยวี่ยอิง เขาถึงกับยอมมอบอำนาจทหารถึงครึ่งหนึ่งให้กับฝ่าบาท”

“ที่เจ้าทำเพื่อเขา มิคุ้มค่าแต่นิด”

“สู้ให้ไล่ตามคนที่ไม่มีวันหันหลังกลับ เจ้าลองมองไปทางเบื้องหลังของเจ้าบ้าง”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว ความหมายของไทเฮา หมายถึงฟู่อวิ๋นโจวงั้นหรือ?

เหตุใดท่านไทเฮาจึงรู้เรื่องเหล่านี้ได้

ขณะนางกำลังไตร่ตรอง ไทเฮาก็ชะงักฝีเท้า พร้อมพูดกับนางทีละคำ

“หากเจ้าเสียใจที่แต่งงานกับอ๋องสำเร็จราชการ ข้าสามารถให้เจ้าแต่งกับอวิ๋นโจวได้”