ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 381

“ท่านอัครมหาเสนาบดี ดึกเพียงนี้แล ท่านจักทูลเรื่องใดหรือ?“ ฟู่จิ่งหานก้าวเท้าเข้าตำหนัก

ลั่วไห่ผิงตามเข้าไป พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท เรื่องของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการมีความคืบหน้าหรือไม่ขอรับ?”

“การร่วงหล่นของลูกแก้วหงส์เพลิงอาจเป็นเพียงความบังเอิญ ผิดที่กระหม่อมมิทันเห็นว่ามันหละหลวมเมื่อตอนตรวจสอบเอง กระหม่อมมารับโทษพ่ะย่ะค่ะ!”

ได้ยินดังนี้ ฟู่จิ่งหานถอนหายใจทีหนึ่ง “เรื่องนี้ข้าได้สั่งคนไปตรวจสอบแล้ว ท่านอัครมหาเสนาบดีกลับเถิด”

หัวใจลั่วไห่ผิงสั่นคลอน สั่งคนไปตรวจสอบแล้วหรือ?

จะตรวจพบว่าลูกแก้วหงส์เพลิงถูกขโมยหรือไม่?

แม้ผู้ขโมยลูกแก้วหงส์เพลิงจะมิใช่เขา แต่เขามิได้รายงานแก่เบื้องบนในคราแรก กลับหาจี้กิเลนมาปลอมแปลงแทน ก็ถือเป็นโทษหนักเช่นกัน

“พ่ะย่ะค่ะ”

หลังจากไป ในใจลั่วไห่ผิงกระตุกขึ้นลง

ไม่ได้!

เขาต้องหาลูกแก้วหงส์เพลิงให้เจอก่อนที่เรื่องจะแดง!

หลังออกจากวัง ลั่วไห่ผิงจึงรีบสั่งคนไปเยี่ยมเยียนเจ้ากรมธรรมการทันที การสูญหายของลูกแก้วหงส์เพลิง เขาเองก็มีส่วนผิด!

จะให้ตนแบกรับคนเดียวมิได้เด็ดขาด!

……

การคำนวณทั้งคืน ทำลั่วชิงยวนสูญเสียพลังไปมาก

สิ่งที่ยิ่งทำนางรู้สึกเหนื่อยล้าคือ ตำแหน่งการคำนวณในครึ่งหลังของคืนนั้นเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง จนทำให้นางเกิดความสงสัยในตนเอง เพราะคำนวณผิดถี่เกินไป

ไม่ทันรู้ตัวฟ้าก็ได้สว่างขึ้นแล้ว

ลั่วชิงยวนรู้ดีว่าเวลามีไม่มากแล้ว ในสมองของนางมีตำแหน่งคร่าว ๆ

นางลองเป็นครั้งสุดท้าย!

นางรวบรวมสติ ใช้เข็มทิศคำนวณอีกครั้ง

ครึ่งชั่วยามผ่านไป แววตาของนางประกาย!

ในสมองมีฉากสถานที่แวบผ่าน

หอมหาสมบัติ!

นางเก็บเข็มทิศเข้าไปในแขนอาภรณ์ วิ่งไปด้านนอกในทันที