ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 383

ผู้ช่วยในร้านเดินออกมาต้อนรับ “แม่นาง ท่านมาซื้อหรือมาขายของกันหรือขอรับ?”

ลั่วชิงยวนสำรวจทั้งหอมหาสมบัติอย่างกังวลใจ “ข้ามาหาคน”

พูดจบนางก็วิ่งขึ้นชั้นบนในทันที

คนใช้ตะลึง วิ่งไปห้ามในทันที “แม่นาง ชั้นบนไปมิได้ขอรับ!”

เสินหลีกดร่างผู้ช่วยไว้ และเผยป้ายบนเอว

คนใช้ผู้นั้นตกใจร่างสั่นคลอน และมิกล้าห้ามอีก

พลังวิญญาณของลูกแก้วหงส์เพลิงนั้นค่อนข้างรุนแรง ทั้งหอมหาสมบัติสามารถรับรู้ได้ทั่ว

ที่น่าดีใจคือ นางมิได้หาผิดที่

แต่ที่น่าร้อนใจคือ หอนี้อบอวลไปด้วยพลังวิญญาณของลูกแก้วหงส์เพลิง มิสามารถรู้แน่ชัดได้ว่าอยู่ห้องไหน

ลั่วชิงยวนทำได้เพียงบุกรุกทีละห้อง เพื่อตามหาลูกแก้วหงส์เพลิง ทำผู้คนมิน้อยขึ้งโกรธ แต่เมื่อเสินหลีแสดงป้าย ผู้ที่ลุกพรวดอย่างโกรธเคือง ต่างนั่งลงอย่างหมดน้ำโห

หอมหาสมบัตินั้นใหญ่มาก เรียกได้ว่าแทบจะตรงตามชื่อหอ

ของสะสมทั้งหอ มีมากมายเป็นหมื่น ๆ ชิ้น

ทุกครั้งที่ผลักประตู มือของลั่วชิงยวนจะมีความเจ็บปวดรุนแรงส่งมา

แต่ในใจของนางร้อนรน คิดถึงเพียงแค่ลูกแก้วหงส์เพลิง

มิรู้ว่าประตูบานที่เท่าไร วินาทีที่ประตูถูกเปิดออก ของที่ประกายแสงจ้าบนโต๊ะ ดึงดูดสายตานางตั้งแต่วินาทีแรก

จุดให้ไฟนัยน์ตาของนางลุกโชน

ลูกแก้วหงส์เพลิง!

“ผู้ใดกล้าบุกรุกเข้ามา!” ชายหนุ่มติกราด

ลั่วชิงยวนพุ่งร่างขึ้นไป หยิบกล่องบนโต๊ะขึ้น และชิงลูกแก้วหงส์ภายในมาอย่างข่มความเจ็บปวด วัสดุคล้ายกับจี้กิเลนมากจริง ๆ กระทั่งสีและแสงสะท้อนยังคล้าย

หากมองเพียงภายนอก คงมิเจอข้อแตกต่าง

แต่อย่างไรนี่ก็เป็นของที่อยู่บนเส้นชีวิตฮวงจุ้ย ที่ซึมซับพลังวิญญาณของสวรรค์และใต้หล้า ความรู้สึกที่ถืออยู่ในมือแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!