ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 386

บุตรชายคนโตของแม่ทัพฟ่านหรือ?

จักรพรรดิเองก็ตะลึง “บุตรคนโตของจวนแม่ทัพติ้งหย่วนหรือ?”

เสียงกังวลของชายหนุ่มค่อย ๆ ดังขึ้น “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเป็นบุตรคนเอกของจวนแม่ทัพติ้งหย่วน ฟ่านซานเหอ”

สิ้นประโยคนี้ หัวใจลั่วชิงยวนหมดลมหายใจไปพักหนึ่ง

เหตุใดจึงเป็นเขาได้!

สามีของลั่วหลางหลาง!

วันแต่งงาน แม้นางจะไปดื่มเหล้ามงคลเช่นกัน แต่คนมากเกิน นางจึงไปเจอเพียงลั่วหลางหลางโดยส่วนตัว และมิเคยเห็นสามีของลั่วหลางหลางมาก่อน!

เขาคือฟ่านซานเหองั้นหรือ?

ฟ่านซานเหอเข้ามาเกี่ยวโยงกับเรื่องนี้ได้อย่างไร?

ลั่วชิงยวนคิดย้อนอย่างละเอียด เหตุใดลั่วไห่ผิงจึงถึงหอมหาสมบัติอย่างทันเวลา เขารู้ได้อย่างไรว่านางกำลังตามหาลูกแก้วหงส์เพลิง?

และฟ่านซานเหอก็ถือลูกแก้วหงส์เพลิงขายให้กับหอมหาสมบัติอย่างบังเอิญ

บางทีทั้งหมดนี้อาจเป็นแผนการอยู่แล้ว

หรือเรื่องที่นางจะตามหาลูกแก้วหงส์เพลิง เล็ดลอดและทำพวกเขาแตกตื่นเสียนานแล้ว?

แม้เช้านี้นางจะพบไทเฮา แต่นางก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าลูกแก้วหงส์เพลิงอยู่ที่หอมหาสมบัติก่อนที่จะพบไทเฮา

ดังนั้นเป็นก่อนหน้านั้น

ก่อนฟ้าจะสว่าง!

สมองของนางราวกับจะระเบิดออก ร่างกายที่อ่อนเพลียอยู่แล้ว บวกกับความเจ็บปวดที่ส่งมาจากมือทั้งสอง

ภาพเบื้องหน้านางกะพริบ เสียงข้างหูก็สั่นก้องใกล้บ้างไกลบ้าง

หัวสมองของนางหนักอึ้ง ร่างกายโครงเครง และล้มพับลมไป

“ส่งพระชายาไปรักษาบัดเดี๋ยวนี้!” ฟู่จิ่งหานตะโกนร้อนรน

ข้าหลวงรีบก้าวขึ้นหน้า พยุงลั่วชิงยวนที่กำลังจะล้มขึ้น

เวลานี้เอง ชายหนุ่มที่สวมผ้าคลุมตัวหนา รอบตัวแผ่ไอน่าเกรงขาม เดินเข้ามาภายในตำหนักอย่างดุดัน

“อย่าขยับ!”