ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 388

“มีผู้หนึ่งต้องช่วยพระชายาได้แน่!”

จือเฉาลนลาน จนลืมซ่งเชียนฉู่ไป!

นางลุกขึ้นเช็ดน้ำตา “แม่นมเติ้ง แม่นางซ่งเชี่ยวชาญวิชาแพทย์ เครื่องยาสมุนไพรก็มากหลาย นางต้องช่วยพระชายาได้แน่ แต่จะให้นางเข้าตำหนักอย่างไร?”

“เช่นนี้ เจ้าออกตำหนักไปตามซูโหยว บอกซูโหยวว่าเครื่องยาสมุนไพรอยู่ที่ใด ให้ซูโหยวพาแม่นางซ่งเข้ามา แต่เจ้าต้องฉลาดหน่อย อย่าให้ซูโหยวรู้ตัว”

“ห้ามทำตัวตนของพระชายาความแตกเด็ดขาด”

ได้ยินดังนี้ จือเฉาพยักหน้า “เจ้าค่ะ บ่าวจักไปประเดี๋ยวนี้!”

หลังเหล่าหมอหลวงทายาให้ท่านอ๋องเสร็จ หมอกู้ก็ส่งเขาออกไปทันที

มองฟู่เฉินหวนบนเตียงทีหนึ่ง หมอกู้ก็หันเดินออกจากไปเช่นกัน

ฟู่เฉินหวนที่นอนอยู่บนเตียงพึมพำบางอย่างด้วยความสะลึมสะลือ จู่ ๆ เขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

เขาฝืนลุกขึ้นนั่ง ใส่อาภรณ์และหนึ่งมือดันผนังห้องเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าซีดเผือด

เซียวซูเดินขึ้นหน้า “ท่านอ๋อง บาดแผลของท่าน…”

“มิต้องยุ่ง” น้ำเสียงฟู่เฉินหวนไม่พอใจ และเดินออกจากเรือนไปในทันที

ฟู่เฉินหวนกดหน้าอกไว้ ข่มความเจ็บปวดแรงกล้าจากบาดแผล ควบม้า และมุ่งไปทางตรอกฉางเล่อ

เมื่อฟู่เฉินหวนมาถึงในร้าน ทำซ่งเชียนฉู่ตกใจเป็นอย่างมาก “ท่านอ๋อง… ท่าน…”

สีหน้าย่ำแย่เช่นนี้ คงบาดเจ็บมิเบา

ฟู่เฉินหวนเดินเข้าร้านในทันที มองชั้นเครื่องยาสมุนไพรเต็มผนัง เขากลับคิดไม่ออกว่าเทียบยาที่หมอหลวงเขียนคือเครื่องยาสมุนไพรใด

“ข้าจำได้ว่าก่อนหน้านี้เครื่องยาสมุนไพรที่เจ้าจ่ายให้เฝิงซีนั้นแพงมาก ทางเจ้ายังมีเครื่องยาสมุนไพรหายากอื่น ๆ หลงเหลือหรือไม่? เอาไว้ช่วยชีวิต!”

ซ่งเชียนฉู่ตะลึงเล็กน้อย นางประเมินฟู่เฉินหวน มองดูบาดแผลของเขายังมิอันตรายถึงชีวิต เครื่องยาสมุนไพรนี้จะให้ผู้ใดใช้กัน?

ดูจากท่าทีเป็นกังวลของเขา หรือว่าจะเอาเครื่องยาสมุนไพรไปให้ลั่วเยวี่ยอิง?

เช่นนั้นนางไม่มีหรอก!

“ท่านอ๋องประเมินหม่อมฉันสูงไปเพคะ หม่อมฉันจะมีเครื่องยาสมุนไพรหายากมากมายเช่นนั้นได้อย่างไร

!“ น้ำเสียงของซ่งเชียนฉู่เรียบง่าย