ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 390

สรุปบท บทที่ 390: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย

อ่านสรุป บทที่ 390 จาก ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย โดย GoodNovel

บทที่ บทที่ 390 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย GoodNovel อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ลั่วชิงยวนฝืนยันร่างลุกขึ้นนั่ง “เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

แม่นมเติ้งเห็นว่านางตื่นมาก็ชะงักเล็กน้อย และอึกอักที่จะเอ่ยปาก

“พูดสิ!” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนไม่พอใจ

คิ้วของแม่นมเติ้งขมวดแน่น มีหน้าของนางโศกเศร้า “ท่านมหาราชครูลั่ว ปริดชีพตนเองเจ้าค่ะ!”

สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปฉับพลัน ราวกับถูกฟ้าผ่า “ว่ากระไรนะ?”

นางเปิดผ้าห่มออกลงจากเตียง สวมรองเท้าหยิบหน้ากากและวิ่งออกไปด้านนอกทันที จือเฉาถืออาภรณ์และผ้าคลุมวิ่งตามออกมา “พระชายาช้าหน่อยเจ้าค่ะ ด้านนอกหิมะตกอยู่!”

วินาทีที่พุ่งตัวออกจากในห้อง เกล็ดหิมะร่วงโรยบนหลังคอนางและละลายกลายเป็นน้ำ ลมเหมันต์หนาวเข้ากระดูกราวกับจะพัดนางให้สลาย หิมะทั่วฟ้าดินก็เทียบความเหน็บหนาวในใจนางมิติดแต่นิด

วิ่งออกจากประตูใหญ่ นางพบว่าด้านนอกมีรถม้าคันหนึ่งพอดี

นางจึงรีบขึ้นรถม้า และเอ่ยสั่งบ่าวควบม้า “ไปจวนมหาราชครู!”

เมื่อนั่งลง นางจึงเห็นฟู่เฉินหวนที่อยู่ด้านตรงข้าม

สีหน้าของเขาเองก็ค่อนข้างซีดเผือด บนใบหน้าเต็มไปด้วยแววหนักอึ้ง

ที่แท้เขามารออยู่ที่นี่ คิดว่าก็คงเพราะเพิ่งรู้เรื่องมหาราชครูเช่นกัน

รถม้าควบไปทางจวนมหาราชครูอย่างไว ใจของลั่วชิงยวนบีบรัด และเอ่ยถามอย่างอดมิได้

“แม่นมเติ้งกล่าวว่า มหาราชครูลั่วปลิดชีพตน นี่มันยังไงกันแน่เพคะ?”

คิ้วของฟู่เฉินหวนขมวดแน่น “ข้าเองก็เพิ่งรู้ น่าจะเพราะเรื่องฟ่านซานเหอเกี่ยวโยงกับการลักลูกแก้วหงส์เพลิง”

สิ้นประโยค ลั่วชิงยวนกำแขนเสื้อไว้แน่น “ฟ่านซานเหอไม่มีตำแหน่งขุนนาง บิดาของเขาก็กำลังนำทัพมิอยู่ในเมืองหลวง เขาจะลักลูกแก้วหงส์เพลิงได้อย่างไร เขาไปแถวหอบรรพบุรุษมิได้แม้แต่นิด!”

“เบื้องหลังของเรื่องนี้ ต้องมีผู้อื่นแน่! เหตุใดจึงเชื่อมโยงไปถึงจวนมหาราชครูกัน?”

วันนั้นที่นางเจอฟ่านซานเหอในจวน นางก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี เพียงแต่ร่างกายนางค้ำไม่ไหว และสลบไป

หลายวันมานี้นางก็สลบพักฟื้นร่างตลอด นางคิดว่าเรื่องของฟ่านซานเหอต้องถูกตรวจสอบอย่างชัดเจนแน่

แต่ไฉนเรื่องราวจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

“ไยเจ้าต้องสืบหาลูกแก้วหงส์เพลิงที่หายไป เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าทำท่านพี่เขยเดือดร้อน หากมิใช่เพราะเรื่องท่านพี่เขย ท่านตาจะรับโทษและปลิดชีพตนได้อย่างไร!”

“ตัวซวย นับตั้งแต่ที่เจ้าเข้ามาในจวนตระกูลข้า ตระกูลข้าก็มิเคยสงบสุขอีกต่อไป!”

ลั่วชิงยวนถูกผลักจนล้มลงบนพื้น

เบื้องหลังมีมือคู่หนึ่งพยุงนางขึ้นมาจากบนพื้น

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนดุดัน “ลูกแก้วหงส์เพลิงถูกลัก ต่อให้นางมิสืบก็ย่อมต้องมีคนสืบ!”

ลั่วหรงลุกขึ้นกระชากตัวลั่วอวิ๋นสี่ “นี่มันเวลาไหนแล้วเจ้ายังจะหาเรื่องชิงยวนอีก! ต่อหน้าท่านตาของเจ้า เจ้าจักให้เขาตายตามิหลับรึ!”

ลั่วหรงโกรธเคือง บัดนี้ตระกูลลั่วประสบเรื่องเลวร้าย แต่บุตรีนี้ของนางกลับดูจะยังมิโต ทำให้นางยิ่งมิวางใจ

น้ำตาของลั่วอวิ๋นสี่ไหลริน นางจ้องจิกลั่วชิงยวนทีหนึ่ง จากนั้นวิ่งออกไป

ลั่วหรงเช็ดน้ำตา และพูดกับลั่วชิงยวน “เหล่านี้ต่างเป็นชะตา”

“เคราะห์กรรมของตระกูลลั่วมาถึง โทษผู้ใดมิได้ทั้งนั้น”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย