ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 395

”ข้าวของพวกนี้ขายหมดเมื่อไหร่ พระชายาก็มารับเงินได้เลยขอรับ!”

ลั่วชิงยวนพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ข้ายังต้องตรวจสอบแล้วทำตำหนิของข้าวของพวกนี้สักหน่อย รบกวนเถ้าแก่เอาหมึกกับพู่กันมาให้ข้าที”

ถึงแม้ว่ายังมิได้จ่ายเงิน ทว่าเถ้าแก่ก็ไม่กลัวสักนิด อย่างไรเสียนี่ก็คือพระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการและบุตรีของอัครเสนาบดี ดังนั้นนางย่อมไม่มีทางเบี้ยวจ่ายอยู่แล้ว

จากนั้นเถ้าแก่ก็สั่งให้คนเอาหมึกกับพู่กันมาแล้วหันหลังเดินจากไป

ลั่วชิงยวนยกแจกันขึ้นมาดูแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "จือเฉา ไปซื้อของให้ข้าที"

จือเฉาเข้ามาหาแล้วลั่วชิงยวนก็กระซิบสั่งการบางอย่าง

หลังจากนั้นจือเฉาก็เดินออกไป

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ใช้พู่กันวาดอักขระเวทลงบนก้นแจกัน

ซ่งเชียนฉู่ผู้ไม่เข้าใจอะไรสักอย่างจึงนั่งกินของว่างพลางถามว่า “ข้าวของที่ท่านซื้อให้ลั่วไห่ผิง จักนำพาโชคร้ายมาให้เขากระนั้นหรือ?”

ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า “มิใช่เพียงโชคร้ายเท่านั้นหรอก”

ซ่งเชียนฉู่เข้ามาดูใกล้ ๆ ก็นึกขึ้นได้ “ดูเหมือนอักขระเวทพวกนี้ของเจ้าจะแตกต่างกันไปตามแต่ข้าวของแต่ละชิ้นหนา”

ลั่วชิงยวนผงกศีรษะ “แจกันตั้งพื้นวางอยู่มุมห้องและเครื่องประดับชิ้นเล็ก ๆ วางอยู่บนหิ้งโบราณ พวกมันจะถูกวางอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกันไป มีเพียงเสริมอักขระเวทที่ต่างกันเข้าไปจึงจะก่อให้เกิดพลังขึ้นมาได้”

เมื่อซ่งเชียนฉู่ได้ยินเช่นนี้เข้าก็รู้สึกตกตะลึง “เช่นนั้นท่านจึงบังเกิดความคิดเรื่องตำแหน่งที่วางข้าวของพวกนี้มาตั้งแต่แรกใช่หรือไม่?”

“แต่ถ้าหากลั่วไห่ผิงมิได้จัดวางตามตำแหน่งที่ท่านว่ามาเล่า?”

ลั่วชิงยวนจึงตอบว่า “การจัดวางเอาไว้ในตำแหน่งที่ถูกต้องก็รังแต่จะเพิ่มพลังงานลบแล้วทำลายฮวงจุ้ยของบ้านให้เร็วขึ้น หากมิจัดวางเอาไว้ในตำแหน่งที่ถูกต้องยังจะดีเสียกว่า”

หลังจากวาดเสร็จ จือเฉาก็กลับมาพอดี

นางหยิบถุงใบเล็กออกมาแล้วเทลงบนโต๊ะ บนนั้นเต็มไปด้วยเข็มสองหัวและใบมีดบางเฉียบ

นางค่อย ๆ ใช้ด้ายแดงมัดเข็มสองหัวและใบมีดบางเฉียบเข้าด้วยกัน

ซ่งเชียนฉู่กับจือเฉาเองก็ช่วยด้วย

หลังจากมัดเสร็จแล้ว พวกนางก็ใช้แป้งเปียกติดใบมีดเอาไว้ตรงแจกัน

หากเครื่องประดับบางชิ้นไม่มีช่องอยู่ด้านบนให้ซ่อนใบมีด พวกนางก็จะติดใบมีดเอาไว้ตรงฐานไม้เพื่อซุกซ่อนเอาไว้