เขาสวมเสื้อคลุมให้นาง
ความใกล้ชิดเช่นนั้นทำเอาลั่วชิงยวนหัวใจเต้นรัว
“อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หายดี ระวังอย่าให้จับไข้เอาได้”
น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนฟังดูเฉยชาและหาได้มีวี่แววของความห่วงใยสักกระผีก แต่คำพูดกับการกระทำกลับเผยให้เห็นความห่วงใยออกมาอยู่บ้าง
สิ่งนี้ทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกขึ้นมาทันที
นางรู้สึกไม่สบายใจที่ฟู่เฉินหวนเป็นเช่นนี้
ฟู่เฉินหวนยังคงเดินเข้ามาหาพลางกล่าวว่า “ฟ่านซานเหอถูกปล่อยตัวแล้ว”
“คำสารภาพของท่านมหาราชครูถูกส่งมาที่ราชสำนักแล้ว ฝ่าบาททรงมีพระบัญชาให้เรื่องยุติลงเพียงเท่านี้ เนื่องจากท่านมหาราชครูกรำงานหนักและสร้างคุณูปการเอาไว้มากมาย ท่านมหาราชครูจึงไม่ต้องโทษและตระกูลของท่านก็มิต้องพลอยต้องโทษไปด้วย"
“อนุญาตให้เหล่าข้าราชบริพารไปส่งท่านมหาราชครูได้”
น้ำเสียงที่ฟู่เฉินหวนเอ่ยฟังดูหนักอึ้งเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้า นางก็รู้สึกตื่นตระหนก “ไยท่านจึงไม่ไต่สวนเพิ่มเติมเล่าเพคะ? จะปล่อยให้ผู้ที่บีบคั้นท่านมหาราชครูจนถึงแก่ความตายลอยนวลไปเช่นนั้นหรือ?”
น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนออกจะอับจนหนทางอยู่บ้าง “หลังจากผ่านไปหลายวัน หลักฐานก็ถูกกำจัดทิ้งหมดแล้ว ฟ่านซานเหอขายลูกแก้วหงส์เพลิงให้สหาย แต่สหายที่เขาว่ากลับตายเสียแล้ว”
“เหลือเพียงแค่ศพของผู้ดูแลต้องสงสัยที่รับผิดชอบเรื่องพิธีเซ่นไหว้หอบรรพบุรุษ”
“ขืนตอนนี้พวกเราไต่สวนไป ก็ไม่พบสิ่งใดอยู่ดี”
เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ นางก็กำหมัดแน่น
เขาจึงขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้ใดเป็นคนกระจายข่าวเรื่องพบลูกแก้วหงส์เพลิงของจริง? ใช้เวลาเพียงคืนเดียว อีกฝ่ายก็โยนความผิดให้ฟ่านซานเหอเป็นแพะรับบาปได้แล้ว!”
ฟู่เฉินหวนเงียบไปชั่วขณะพลางตอบว่า "ลั่วไห่ผิง"
“กลางดึกหลังเจ้าเข้าวังไปแล้ว ลั่วไห่ผิงก็ไปหาเจ้ากรมธรรมการแล้วพวกเขาสองคนก็ร่วมมือกันดำเนินการไต่สวนเรื่องลูกแก้วหงส์เพลิงที่ถูกชิงเอาไป”
“ยามนั้นน่าจะเป็นตอนที่ปล่อยให้ความลับรั่วไหล”
เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้าก็ถึงกับกัดฟันด้วยความเกลียดชัง เป็นลั่วไห่ผิงอีกแล้ว!
ท่านมหาราชครูโดนลั่วไห่ผิงทำร้ายเข้าแล้ว!
"ลั่วไห่ผิงสู้อุตส่าห์เอ่ยถึงเรื่องที่ลูกแก้วหงส์เพลิงถูกชิงเอาไปเสียเองดีกว่าถูกผู้อื่นเปิดโปง คราวนี้ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ต้องโทษ ทว่ากลับได้ความชอบอีกต่างหาก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
พระเอกก็โง่ นางเอกก็งี้เง่าไม่สมเหตุสมผลอะไรสักอย่าง ตอนแรกก็อวยยศเป็นถึงปรมาจารย์ แต่สกิลอ่อนด๋อยมาก เสียเวลาอ่านจริงๆ จะครึ่งเรื่องละยังไม่มีสาระอะไรเลย...
หลงเข้ามาอ่านเสียเวลาตั้งนาน ในเรื่องมีแต่พวกสติไม้เต็ม พระเอกปัญญาอ่อน+ ไบโพล่า กลับกลอกชิบหาย นางเอกก็โง่จนเอียนหวังพึ่งพอ ช่วยพอ.มันทำห่าอะไร ทำดีไม่เคยได้ดี ประสาทแดก...
นังเอกนี่ควายมั้ย โง่บรม...
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...