ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 396

เขาสวมเสื้อคลุมให้นาง

ความใกล้ชิดเช่นนั้นทำเอาลั่วชิงยวนหัวใจเต้นรัว

“อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หายดี ระวังอย่าให้จับไข้เอาได้”

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนฟังดูเฉยชาและหาได้มีวี่แววของความห่วงใยสักกระผีก แต่คำพูดกับการกระทำกลับเผยให้เห็นความห่วงใยออกมาอยู่บ้าง

สิ่งนี้ทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกขึ้นมาทันที

นางรู้สึกไม่สบายใจที่ฟู่เฉินหวนเป็นเช่นนี้

ฟู่เฉินหวนยังคงเดินเข้ามาหาพลางกล่าวว่า “ฟ่านซานเหอถูกปล่อยตัวแล้ว”

“คำสารภาพของท่านมหาราชครูถูกส่งมาที่ราชสำนักแล้ว ฝ่าบาททรงมีพระบัญชาให้เรื่องยุติลงเพียงเท่านี้ เนื่องจากท่านมหาราชครูกรำงานหนักและสร้างคุณูปการเอาไว้มากมาย ท่านมหาราชครูจึงไม่ต้องโทษและตระกูลของท่านก็มิต้องพลอยต้องโทษไปด้วย"

“อนุญาตให้เหล่าข้าราชบริพารไปส่งท่านมหาราชครูได้”

น้ำเสียงที่ฟู่เฉินหวนเอ่ยฟังดูหนักอึ้งเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้า นางก็รู้สึกตื่นตระหนก “ไยท่านจึงไม่ไต่สวนเพิ่มเติมเล่าเพคะ? จะปล่อยให้ผู้ที่บีบคั้นท่านมหาราชครูจนถึงแก่ความตายลอยนวลไปเช่นนั้นหรือ?”

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนออกจะอับจนหนทางอยู่บ้าง “หลังจากผ่านไปหลายวัน หลักฐานก็ถูกกำจัดทิ้งหมดแล้ว ฟ่านซานเหอขายลูกแก้วหงส์เพลิงให้สหาย แต่สหายที่เขาว่ากลับตายเสียแล้ว”

“เหลือเพียงแค่ศพของผู้ดูแลต้องสงสัยที่รับผิดชอบเรื่องพิธีเซ่นไหว้หอบรรพบุรุษ”

“ขืนตอนนี้พวกเราไต่สวนไป ก็ไม่พบสิ่งใดอยู่ดี”

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ นางก็กำหมัดแน่น

เขาจึงขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้ใดเป็นคนกระจายข่าวเรื่องพบลูกแก้วหงส์เพลิงของจริง? ใช้เวลาเพียงคืนเดียว อีกฝ่ายก็โยนความผิดให้ฟ่านซานเหอเป็นแพะรับบาปได้แล้ว!”

ฟู่เฉินหวนเงียบไปชั่วขณะพลางตอบว่า "ลั่วไห่ผิง"

“กลางดึกหลังเจ้าเข้าวังไปแล้ว ลั่วไห่ผิงก็ไปหาเจ้ากรมธรรมการแล้วพวกเขาสองคนก็ร่วมมือกันดำเนินการไต่สวนเรื่องลูกแก้วหงส์เพลิงที่ถูกชิงเอาไป”

“ยามนั้นน่าจะเป็นตอนที่ปล่อยให้ความลับรั่วไหล”

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้าก็ถึงกับกัดฟันด้วยความเกลียดชัง เป็นลั่วไห่ผิงอีกแล้ว!

ท่านมหาราชครูโดนลั่วไห่ผิงทำร้ายเข้าแล้ว!

"ลั่วไห่ผิงสู้อุตส่าห์เอ่ยถึงเรื่องที่ลูกแก้วหงส์เพลิงถูกชิงเอาไปเสียเองดีกว่าถูกผู้อื่นเปิดโปง คราวนี้ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ต้องโทษ ทว่ากลับได้ความชอบอีกต่างหาก"