ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 397

ไฉนลั่วไห่ผิงจึงไม่เข้ามาน่ะหรือ? ก็เพราะเขาถูกขวางเอาไว้นอกประตูจวนมหาราชครูและมิได้รับอนุญาตให้เข้ามา

ดังนั้นลั่วเยวี่ยอิงจึงต้องเข้ามาจุดธูปแสดงความเคารพ

ลั่วชิงยวนหยิบธูปขึ้นมาเตรียมจุดไฟ ทันใดนั้นก็มีมือยื่นออกมาแย่งธูปไปจากมือของนาง

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นก็เห็นลั่วอวิ๋นสี่ที่ดวงตาบวมแดงจากการร้องไห้ กำลังจ้องมองนางด้วยความโกรธจัด

“เจ้าฆ่าท่านตาของข้า ยังกล้ามาอีกรึ?! ข้ามิยอมให้เจ้าจุดธูปแสดงความเคารพท่านตาของข้าหรอก! ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”

ลั่วอวิ๋นสี่โกรธจัด

ลั่วเยวี่ยอิงที่อยู่อีกทางหนึ่งจุดธูปในเตาแล้วเหลือบมองทางหางตา จากนั้นก็ค่อย ๆ ยกยิ้มด้วยความพึงพอใจ

ลั่วชิงยวนมองมาที่นางก็รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เกรงว่าลั่วเยวี่ยอิงคงจะพูดเรื่องเหลวไหลกับลั่วอวิ๋นสี่อีกแล้ว ทว่าลั่วอวิ๋นสี่ก็โง่งมมากพอที่จะหลงเชื่อถ้อยคำของลั่วเยวี่ยอิง

"ลั่วอวิ๋นสี่ เจ้าคิดว่าการที่เจ้าก่อเรื่องขึ้นในวันนี้เป็นเรื่องที่เหมาะสมแล้วรึ?" ลั่วชิงยวนมองนางด้วยสายตาคมกริบ

ลั่วอวิ๋นสี่จ้องนางตาเขม็ง “แล้วเจ้าที่เอาแต่ปิดบังตัวตนที่แท้จริงเล่า ทำเรื่องเหมาะสมแล้วกระนั้นรึ? ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”

ในยามนี้เอง ลั่วหรงก็เข้ามากระชากตัวลั่วอวิ๋นสี่เอาไว้ข้างหลังแล้วตำหนิด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เจ้าก่อเรื่องอันใดอีกเล่า!”

ลั่วอวิ๋นสี่รู้สึกไม่เป็นธรรมจนน้ำตาคลอเบ้า

“ข้าก่อเรื่องที่ไหนกันเจ้าคะ? ท่านแม่! ยามนี้แล้วท่านยังปกป้องนางอีกหรือ? นางเป็นบุตรในอุทรของท่านหรืออย่างไรกัน?”

“นางฆ่าท่านตานะเจ้าคะ!”

เสียงนี้ดังชัดเจนไปทั่วทั้งโถงเคารพศพ

ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างได้ยินกันหมด

ลั่วหรงหน้าตาเหยเกและโมโหจัดแล้ว “เจ้ามันเสียสติไปแล้ว! ไสหัวไปจากที่นี่ซะ!”

“ใครก็ได้พาคุณหนูรองไปพักผ่อนที!”

ทันใดนั้นก็มีคนรับใช้เข้ามาบังคับจับตัวลั่วอวิ๋นสี่ไป

ทว่ากลับไม่อาจอุดปากของลั่วอวิ๋นสี่ได้ นางร้องไห้พลางร้องตะโกนว่า “ท่านแม่ ล้วนเป็นเพราะลั่วชิงยวนที่ทำให้ท่านตาต้องตาย! ลั่วชิงยวนฆ่าท่านตา! ท่านอย่าให้นางหลอกได้อีกนะเจ้าคะ!”