ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 399

ดูเหมือนว่านางจะคาดเดาถูกเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น การที่ลั่วไห่ผิงไม่ยอมช่วย มิใช่เพราะเขาไม่แจ้งชัดในข้อกล่าวหาของฟ่านซานเหอ แต่เป็นเพราะเขาเกรงว่าตำแหน่งหน้าที่การงานของตนจะติดร่างแหไปกับผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง

“อีกไม่กี่วัน เมื่อพวกเราย้ายหลุมฝังศพ เจ้าก็มากับข้าสิ”

ยามนี้ลั่วหรงเพียงคิดจะปกป้องบุตรีทั้งสองคนให้มากที่สุดเท่าที่พอจะเป็นไปได้ ส่วนเรื่องที่เหลือย่อมสามารถรอมชอมกันได้

ลั่วชิงยวนพยักหน้าพลางลอบกำหมัดแน่น

ตระกูลเหยียน!

นี่หาใช่ครั้งแรกไม่ที่นางลงมือจัดการกับตระกูลเหยียน เรื่องทุกอย่างที่นางประสบพบเจอล้วนเกี่ยวพันกับตระกูลเหยียนเป็นเงาตามตัว

นางคิดว่าคงไม่อาจปิดบังได้อีกแล้ว

นางจะใช้ตัวตนของลั่วชิงยวนและคงสถานะพระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการต่อไป!

นางเคยคิดว่าขอเพียงอยู่ให้ห่างจากฟู่เฉินหวนก็น่าจะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งได้ แต่นางกลับหารู้ไม่ว่า ได้เข้ามาพัวพันในวังวนเช่นนี้จนยากจะไถ่ถอน!

นางเขียนเทียบโอสถแล้วให้คำแนะนำแก่ท่านอาลั่วหรงสักสองสามคำ จากนั้นก็ออกจากจวนมหาราชครู

อารมณ์หนักหน่วงไปตลอดทาง

นางสัมผัสได้ถึงอำนาจอันเล้นพ้นของตระกูลเหยียน ถึงแม้ว่านางจะยังประจันหน้ากับพวกเขามิได้ แต่กลับรู้สึกราวกับว่าปะทะกับพวกเขามานับครั้งไม่ถ้วน

ขณะที่นางค้นหาทุกซอกทุกมุมตั้งแต่ตำหนักอ๋องไปจนถึงจวนมหาราชครู จากนั้นก็เรือนพักชานเมืองไปจวนตระกูลเฝิงจนถึงตรอกฉางเล่อในท้ายที่สุด

ก็พบเงื่อนงำที่คล้ายกันอยู่มากมาย

หลังจากเข้าใจความเกี่ยวโยงพวกนี้ ตระกูลเหยียนในความคิดของนางก็มิต่างอันใดจากตาข่ายขนาดยักษ์ที่โอบล้อมนางเอาไว้แน่น จนไม่รู้ว่าจะหลบหนีไปแห่งหนใด

ในยามนี้เอง จู่ ๆ ก็มีเสียงกีบเท้าม้าดังขึ้นทางด้านหลัง

จากนั้นผู้สัญจรไปมาต่างร้องตะโกนว่า “ม้าตื่น! ม้าตื่น! หลีกไปเร็ว!”

ทว่าม้าตื่นกลับโผล่ขึ้นมาจากตรอกเล็ก ๆ ข้างหลังลั่วชิงยวน ตอนที่นางได้ยินเสียงร้องตะโกน ม้าก็ห้อตะบึงใส่นางแล้ว