ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 414

ลั่วไห่ผิง!

สิ่งที่นางคาดเดา มาเร็วกว่าที่คิด

ลั่วไห่ผิงสวมใส่อาภรณ์แพรสีหมึก มิทำตัวเป็นจุดสนใจ แต่ก็ปกปิดกลิ่นอายน่าเกรงขามของผู้อยู่ตำแหน่งสูงมิได้แต่นิด

หว่างคิ้วของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนแอ ใต้ตาดำคล้ำ สีหน้าราวกับคนป่วย

ลั่วชิงยวนเห็นไอป่วยที่หว่างคิ้วของเขา แม้จะยังมิปรากฏอย่างแจ่มแจ้ง แต่น่าจะใกล้แล้ว

“เจ้าน่ะหรืเซียนฉู่?” ลั่งไห่ผิงเดินขึ้นหน้าและนั่งลง

“ขอรับ” ลั่วชิงยวนเอ่ยตอบ

“เหตุใดมิเผยโฉมจริงให้ผู้อื่นเห็นเล่า?” สายตาลั่วไห่ผิงประเมินนางอย่างน่าเกรงขาม

ลั่วชิงยวนเอ่ยตอบเบา ๆ “เคยประสบเหตุอัคคี โฉมหน้าอัปลักษณ์ กลัวจะทำผู้อื่นตกใจ”

ลั่วไห่ผิงพยักหน้า จากนั้นจึงเอ่ย “ใต้เท้าหวังเป็นผู้แนะนำเจ้าให้กับข้า เขาบอกว่าเจ้าทำนายแม่นนัก ข้าจึงมาเพื่อพิสูจน์โดยเฉพาะ”

เพื่อให้ข่าวนี้ส่งถึงหูลั่วไห่ผิง นางมิได้หาเพียงใต้เท้าหวังผู้เดียว

เพราะช่วงนี้นางเองก็รู้จักคนในราชสำนักมามิน้อย ย่อมต้องใช้เส้นสายของนางให้เต็มที่

“เช่นนั้นความเครียดของท่าน คือช่วงนี้ดวงซวยค่อนข้างหนัก มิว่าเรื่องใด ๆ ก็มิราบรื่นใช่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม

ได้ยินดังนี้ดวงตาของลั่วไห่ผิงลุกวาว “เจ้าพูดถูก!”

“ช่วงนี้เรื่องใด ๆ ก็มิราบรื่น ทำสิ่งใดก็รู้สึกขาดไปอีกนิด ร่างกายเหมือนจะดีมิเท่าเมื่อก่อน หาหมอเขียนตำหรับยาปรับร่างกาย ก็มิเห็นดีขึ้น”

“นี่มันเป็นเยี่ยงไรกันแน่? หรือในบ้านมีสิ่งอัปมงคลใด?”

ลั่วไห่ผิงขมวดคิ้วเอ่ยอย่างค่อนข้างเป็นกังวล

ลั่งชิงยวนประเมินสีหน้าลั่วไห่ผิง จากนั้นเอ่ย “ช่วงนี้รอบตัวใต้เท้ามีคนเสียชิวิตหรือไม่?”

“หากมี การตายของผู้นั้น เกี่ยวข้องกับใต้เท้าหรือไม่?”

สิ้นประโยคนี้ ลั่งไห่ผิงตกใจจนร่างสั่นคลอน

สายตาระแวงขึ้นมาในทันที