ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 418

สัมผัสนักบวชหญิงแต่ละสมัย

หากทำนายไม่ผิด เจ้าของปิ่นบุหงาชาดนี้เป็นอาจารย์ของนางจริง ๆ !

นักบวชหญิงรุ่นที่แล้ว ลั่วอิง!

นางจริง ๆ ! เป็นนางจริง ๆ !

เหตุใดอาจารย์จึงแต่งงานกับลั่วไห่ผิง? เหตุใดท่านจึงให้กำเนิดลูกสาวเพื่อเขา? และเหตุใดท่านจึงตาย?

ด้วยความสามารถของอาจารย์ ไม่มีทางสู้ไม่ไหวกระทั่งอนุภรรยาคนหนึ่ง และตายในมืออนุภรรยา!

ลั่วไห่ผิงทำลายของทุกอย่างที่แม่นางทิ้งเอาไว้ก่อนตายจนสิ้น เขากลัวอะไรอยู่กันแน่?”

ถุงหอมนั่น น่าจะเป็นของลับที่แม่นางทิ้งให้แม่นมซ่อนไว้ แต่กล่องในถุงหอมกลับเป็นสัญลักษณ์สุริยันจันทรา ซึ่งเปิดมิได้ง่าย ๆ นางถือไว้ก็ไม่มีอาการใด

มิเหมือนปิ่นบุหงาชาดนี้ เพียงแค่กำไว้ในมือก็สามารถรู้สึกถึงพลัง ในสมองฉายภาพบางอย่างผ่านต่อเนื่อง

นางกลับร้านด้วยความเร็วสูงสุด

หยิบเข็มทิศออกมา หายใจเข้าลึก ๆ และหลับตาลง

ภาพที่นางเห็นชัดเจนมากยิ่งขึ้น

นั่นเป็นงานเลี้ยงชมบุปผาหนึ่ง ครึกครื้นยิ่ง กลางสวนดอกไม้มีนางรำระบำฟ้อน

ได้ยินเพียงคนข้าง ๆ เอ่ย “นางรำอันดับหนึ่งของหอสมุทรมรกตงดงามอย่างหาเปรียบมิได้ดั่งคำร่ำลือแท้!”

นางเห็นนางรำผู้นั้นมองมาบ่อยครั้ง เพราะความดื่มด่ำ ทุก ๆ การเคลื่อนไหวของนางจึงดึงดูดมากเป็นพิเศษ ราวกับฟ้าดินเงียบสงัด นางรำระบำฟ้อนเพื่อคนตรงหน้าแต่เพียงผู้เดียว

แต่นางกลับมิเห็นเจ้าของปิ่นบุหงาชาดนี้ ภาพก็ได้จบลง

ในปิ่นบุหงาชาดมีเพียงชิ้นส่วนภาพเพียงเล็กน้อย

หลังลืมตา เห็นปิ่นบุหงาชาดตรงหน้า ในใจของลั่วชิงยวนยากที่จะสงบลง

เป็นครั้งแรก ที่นางรู้สึกว่าตนใกล้ชิดกับอาจารย์ของตนมากเช่นนี้

แต่ก็ห่างไกลเหลือเกิน

“หอสมุทรมรกต…”

นางเอ่ยพรึมพรำ

นี่เป็นข้อมูลเพียงหนึ่งเดียวที่นางได้ในภาพนั้น