ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 427

“ตามที่เจ้าว่ามา เจ้าคงสนิทสนมกับท่านแม่ของข้ามาก ไฉนเจ้าถึงมิบอกข้า? นางตายไปแล้ว เจ้ามิอยากรู้หรือว่านางตายเช่นไร?”

ลิ่นฝูเสวี่ยเงยหน้าพลางหัวเราะแล้วค่อย ๆ เอ่ยขึ้นมาว่า “ตอนนี้ข้าเองก็เป็นคนตายเหมือนกันนะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

“เช่นนั้นมารดาของข้าก็…” ลั่วชิงยวนหัวใจบีบรัด

ลิ่นฝูเสวี่ยเดินกรีดกรายด้วยท่าทีไม่รีบร้อน “ผู้ที่มีความยึดติดลึกล้ำจักมีจุดจบดั่งเช่นตัวข้า แต่ความยึดติดของมารดาท่านอาจหาใช่การมีชีวิตอยู่ก็เป็นได้”

“หาใช่การมีชีวิตอยู่กระนั้นหรือ?” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแล้วรีบถามว่า “นั่นมันเรื่องอันใดกัน? เจ้ารู้ว่ามารดาของข้าตายได้อย่างไรใช่หรือไม่?”

แต่ลิ่นฝูเสวี่ยกลับยกยิ้มมุมปากด้วยท่าทีเปี่ยมเสน่ห์ “ข้าบอกไปแล้ว ข้าเป็นคนทำมาค้าขาย หากท่านปรารถนาสิ่งใดจากข้า ท่านก็ต้องมีเงื่อนไขมาแลกเปลี่ยน”

ลั่วชิงยวนรู้สึกหน่วงอยู่ในอก

นายหญิงตายไปแล้ว มิหนำซ้ำลูกสาวของนายหญิงก็ตายไปด้วย จากนั้นนางก็มาเกิดใหม่ในร่างลูกสาวของนายหญิง

เรื่องทั้งหมดนี้ล้วนเป็นโชคชะตากระนั้นหรือ?

นายหญิงตายได้อย่างไร?

นางจะต้องรู้ให้จงได้!

“ก็ได้ ข้าจักให้เจ้ายึดร่างของข้า!”

“แต่มาทำความเข้าใจกันให้กระจ่างเสียก่อนเถอะ ข้ามิได้ให้เจ้ายึดร่างหมดเสียทีเดียว แต่ละครั้งที่ยึดร่าง เจ้าจักมีเวลาเพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้น”

“เจ้าอยากร่ายรำสักเพียงใดก็สุดแท้แต่เจ้า ทว่าเจ้าต้องสวมผ้าคลุมหน้า!”

“ข้าต้องปกปิดตัวตน!”

เมื่อลิ่นฝูเสวี่ยได้ยินว่านางตอบตกลง อีกฝ่ายก็มิอาจปิดบังสีหน้าเบิกบานใจได้ “ได้เลย! ตกลงตามนั้น!”

ลิ่นฝูเสวี่ยกระโจนขึ้นไปบนเวทีแล้วเหลียวมองมาที่นาง “ท่านเซียนน้อย ท่านรีบย้ายเข้ามาเร็ว ๆ ดีกว่าหนา”

หลังจากนั้น อีกฝ่ายก็วิ่งไปข้างหน้าแล้วหายตัวไปท่ามกลางความมืดในท้ายที่สุด

ลั่วชิงยวนออกมาจากเรือนด้วยอารมณ์หลากหลาย แต่กลับเห็นท่านลุงฟ่านกำลังรอคอยอยู่ข้างนอกด้วยท่าทีกระวนกระวายใจ

“คุณชายฉู่ขอรับ! ท่านเป็นอันใดหรือไม่?” ท่านลุงฟ่านรีบเดินเข้ามาหา

“ท่านลุงฟ่าน ข้ามิเป็นอันใดหรอก ไฉนท่านถึงมารอข้าอยู่ที่นี่เล่า?”