ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 445

นี่เป็นห้องสุดท้ายบนทางระเบียง! ผู้ใดจะมาที่นี่กัน!

นางสวมชุดอย่างไว ใส่หน้ากาก

ทันใดนั้น ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างแรง

บุรุษพุงย้วยผู้หนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเห็นลั่วชิงยวน ตาของเขาลุกวาว

เขาถูมือด้วยท่าทีหิวโซ “แม่นางฝูเสวี่ย รอนานเลยใช่หรือไม่”

ลั่วชิงยวนถอยหลังก้าวหนึ่ง “เจ้าคือใครกัน?”

“ข้าแซ่หลี่ เป็นบุรุษคนแรกของแม่นางฝูเสวี่ย ข้าจักทำเบา ๆ มิทำแม่นางฝูเสวี่ยต้องเจ็บแน่”

บุรุษก้าวเดินเข้ามา และตะครุบใส่ลั่วชิงยวนอย่างแรง

สายตาของลั่วชิงยวนเยือกเย็นลง นางเตะขาอย่างแรงจนเขากระเด็นลงกับพื้น

บุรุษอุทานจากเจ็บปวดทีหนึ่ง จากนั้นเงยหน้าขึ้น ชี้หน้านางพร้อมกราดด่า “ข้าเสียเงินถึงหมื่นตำลึงเพื่อซื้อเจ้า! คืนนี้เจ้าจักต้องเป็นคนของข้า!”

คิ้วของลั่วชิงยวนขมวดแน่น

หลีเถาเป็นคนทำแน่ ๆ!

“ไสหัวออกไป” ลั่วชิงยวนด่าอย่างเกรี้ยวกราด และผลักประตูออก

แต่เมื่อเปิดประตู

กลับมีบุรุษกลุ่มใหญ่ดักอยู่ และบังทางเดินไว้อย่างมิดชิด

ลั่วชิงยวนเห็นหลีเถา นางกำลังยิ้มอย่างได้ใจ

“ข้าและหอเจาเซียงมิได้เขียนสัญญาใดไว้ พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์ควบคุมอิสระของข้า!” ลั่วชิงยวนเอ่ยพูดเสียงเย็น

“ดูท่าแม่นางฝูเสวี่ยอาจมิรู้กฎของอาชีพเรา สัญญากระไรกัน? แค่นอนกับบุรุษคืนหนึ่ง ก็ถือเป็นคนของหอนางโลมโดยปริยายแล้ว”

“ต่อให้ไล่เจ้าไป เจ้าก็ต้องอ้อนวอนขออยู่ต่อแน่ อย่างไรก็ลิ้มรสพิศวาสระหว่างบุรุษสตรีแล้ว ย่อมมิอยากจากที่นี่ไป”

หลีเถาหัวเราะเย็น ประโยคและน้ำเสียงของนางทำลั่วชิงยวนสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด

“พวกเจ้าหน้ามิอายกันรึ? มิกลัวข้าฟ้องทางการรึ? ลักพาตัวสตรีโดยโจ่งแจ้งเช่นนี้” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเยือกเย็น