ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 456

เป็นฟู่อวิ๋นโจว!

เขามาจริง ๆ!

เขามาพบนางตามที่นัดหมายเอาไว้จริง ๆ

ยามนี้ลั่วชิงยวนยังคงแต่งกายเป็นฉู่ลั่วจึงมิได้เข้าไปทักทาย แต่กลับนั่งลงเฝ้าสังเกตสถานการณ์เสียก่อน

เมื่อนางหาที่นั่งได้แล้วก็นั่งลงไป จากนั้นเสี่ยวเอ้อร์ก็ยกชาพร้อมอาหารเครื่องเคียงมาให้

มีผู้คนมาถึงเยอะอย่างที่ฟู่จิ่งหลีบอกเอาไว้จริง ๆ ด้วย ผู้ที่มาล้วนเป็นบรรดาคุณชายจากตระกูลขุนนางและผู้ทำมาค้าขายในเมืองหลวง กล่าวได้ว่าพวกเขาต่างมียศถาบรรดาศักดิ์สูงและมีเงินทองมากมายอีกต่างหาก

ลั่วชิงยวนที่นั่งอยู่ท่ามกลางคนเหล่านั้น กลับรู้สึกแปลกแยก

แต่ทุกคนกำลังให้ความสนใจกับสมบัติที่ฟู่จิ่งหลีนำออกมาประมูลในคืนนี้ ดังนั้นจึงหามีผู้ใดสนใจนางไม่

ไม่นาน ฟู่จิ่งหลีกับผู้ติดตามก็มาถึง

หีบขนาดใหญ่หลายใบที่แบกเข้ามาพลันดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

“ทำให้ทุกท่านต้องรอคอยเสียนานเลย การประมูลของพวกเราจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้!”

“ในเมื่อพวกท่านต่างก็คุ้นเคยกับข้าดี ก็น่าจะรู้กฎของข้า การประมูลมิเกี่ยวกับผู้ใดเงินมากกว่ากัน แต่เกี่ยวกับของชิ้นไหนล้ำค่ากว่ากัน”

“แน่นอนว่าเงินก็ได้เหมือนกัน ขอเพียงข้าสนใจ ข้าจักยอมรับการแลกเปลี่ยน โดยไม่คำนึงถึงมูลค่าวัตถุชิ้นนั้น”

จากนั้นการประมูลก็เริ่มต้นขึ้น

นักขายทอดตลาดผู้รับผิดชอบเรื่องการประมูลยกวัตถุชิ้นแรกขึ้นมาแล้ววางลงบนโต๊ะ

มันคือแจกันเดินเส้นสีทองที่ออกแบบอย่างประณีต อัญมณีหลากสีที่ประดับอยู่บนนั้นเผยให้เห็นรสนิยมอันประเมินค่ามิได้

ทันทีที่นำวัตถุออกมา ก็มีเสียงร้องอุทานดังขึ้นโดยรอบ

“พอองค์ชายเจ็ดลงมือ ก็ช่างมิธรรมดาเลยจริง ๆ”

ทุกคนต่างหยิบเอาสมบัติที่พวกเขาพกติดตัวมาด้วยกันทีละคน ๆ ถึงจะมีมูลค่าที่แตกต่างกัน ทว่าวัตถุสิ่งของแต่ละชิ้นกลับมีเรื่องราวอันเป็นเอกลักษณ์

ฟู่จิ่งหลีมีของอย่างที่สนใจ ดังนั้นจึงแลกเปลี่ยนกับเจ้าของวัตถุสิ่งของชิ้นนั้น

นี่คือวิธีการประมูลอันเป็นเอกลักษณ์ของฟู่จิ่งหลี

ต่อให้มูลค่าของสิ่งที่เขาแลกเปลี่ยนมาจะไม่ถึงหนึ่งในสิบของแจกันก็ตามที

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจออกมา ช่างเป็นท่าทางของคุณชายผู้ร่ำรวยที่ใช้เงินเป็นน้ำจริง ๆ

ลั่วชิงยวนมิได้ประมูลสิ่งใดตลอดการประมูล ทว่ากลับมองดูการประมูลของพวกเขาอยู่เงียบ ๆ และให้ความสนใจกับห้องบนชั้นสอง

บรรยากาศเดิมทีปรองดองกันยิ่ง ทุกคนต่างหารือและวิเคราะห์สมบัติร่วมกัน