ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 464

หมอหลวงเองก็รีบวิ่งเข้ามาในห้อง

“อ๊ะ เขากระอักโลหิตเสียแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอาการเช่นนั้นมาก่อนเลย”

ทุกคนก้าวเข้ามาตรวจอาการของลั่วไห่ผิงด้วยท่าทีร้อนใจยิ่ง

ลั่วเยวี่ยอิงที่ตกอยู่ท่ามกลางความสิ้นหวัง ออกแรงผลักลั่วชิงยวนแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า “เจ้ามันสตรีใจอำมหิต ท่านเป็นบิดาของเจ้านะ! ไฉน! ไฉนเจ้าต้องทำเช่นนี้ด้วย?”

ลั่วเยวี่ยอิงโมโหเสียจนหน้าตาเหยเก ดูเหมือนว่านางพร้อมจะฉีกทึ้งลั่วชิงยวนให้เป็นชิ้น ๆ แล้ว

หลังจากลั่วชิงยวนโดนอีกฝ่ายผลักอย่างแรงจนซวนเซถอยหลังไปหลายก้าว

ลั่วชิงยวนก็ปัดมือของอีกฝ่ายออกอย่างหมดความอดทน โดยไม่คิดจะอธิบายสักนิด

บัดนี้เอง หมอหลวงที่เป็นกังวลเรื่องอาการของลั่วไห่ผิงก็ร้องอุทานออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า

“ชีพจรเช่นนี้มิดีแล้ว!”

“เขาหายใจเร็วเสียแล้ว หากมิสามารถควบคุมการหายใจได้ มีความเป็นไปได้มากว่า…”

“อาการของอัครเสนาบดีเข้าขั้นวิกฤตแล้ว!”

หมอหลวงเอาแต่พูดคุยกัน เมื่อเห็นว่าจู่ ๆ อาการป่วยของลั่วไห่ผิงก็วิกฤตขึ้นมาราวกับว่าเขาควบคุมมิได้อีกแล้ว พวกเขาต่างก็ร้อนใจขึ้นมา

เกรงว่าวันนี้เขาคงไม่รอดแล้ว

ตอนนี้ฟู่เฉินหวนเองก็มองด้วยสายตาคลางแคลง

“เจ้าทำกระไรกันแน่?” ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อตัดสินจากท่าทีตอบสนองของฟู่เฉินหวนแล้ว ดูเหมือนว่า หากนางสังหารลั่วไห่ผิงจริง ๆ เขาอาจจะสั่งให้นางชดใช้ด้วยชีวิตก็เป็นได้

ความเหน็บหนาวแผ่ไปทั่วทั้งจิตใจของลั่วชิงยวน

ไฉนชีวิตของลั่วไห่ผิงถึงได้ล้ำค่าปานนั้นเล่า?

“ท่านพ่อ…” ลั่วเยวี่ยอิงโผไปข้างเตียงพลางร้องไห้อย่างขมขื่นใจ

“ท่านพ่อเจ้าคะ ข้าขอโทษ ข้ามิได้เฝ้านางให้ดีจนปล่อยให้นางทำร้ายท่าน!”

ลั่วเยวี่ยอิงเศร้าโศกมากเสียจนจู่ ๆ นางก็คว้าแขนเสื้อของหมอหลวงที่อยู่ข้าง ๆ พลางคุกเข่าขอร้องอยู่กับพื้นว่า “ได้โปรด ได้โปรดช่วยชีวิตท่านพ่อของข้าอีกครั้งเถิดเจ้าค่ะ!”

“ลองดูอีกสักครั้ง! หากท่านต้องการเครื่องยาสมุนไพรใด ข้าจักไปหามาให้เอง! ข้าขอร้องพวกท่านแล้ว!”

“ได้โปรด ช่วยชีวิตท่านพ่อของข้าด้วย…”

ผู้ใดที่เห็นท่าทางของลั่วเยวี่ยอิงจะไม่รู้สึกสงสารนางไหวหรือ?