ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 473

ซิ่งอวี่ปิดประตูห้อง หวีผมให้นาง

ลั่วชิงยวนจึงเอ่ยถาม “เจ้ารู้จักใต้เท้าหลิวหรือไม่?”

ซิ่งอวี่เอ่ยตอบ “เขาเป็นโรคจิตชื่อดังของหอนางโลมเลยเจ้าค่ะ แม่นางที่เขาเคยได้เขามิเอาเป็นรอบที่สอง เพื่อสนองความอยากรู้ก็เท่านั้น”

“ฮูหยินตระกูลเขาเข้มงวดมาก เขาจึงปรากฏในหอนางโลมมิบ่อยนัก ส่วนมากจะแอบติดต่อให้แม่เล้าส่งนางโลมไปให้ที่จวนเขา”

“อีกอย่างเขาเรื่องมากนักหนา ที่ขอไปมีแต่หน้าตาชั้นยอด”

ลั่วชิงยวนได้ยินจึงเอ่ยถามอีก “เขาเป็นข้าหลวงใดหรือ”

ซิ่งอวี่ไตร่ตรองและเอ่ยตอบ “เหมือนจะทำงานในกรมพระคลัง ตำแหน่งมิสูง แต่เหมือนเบื้องหลังเขาจักมิธรรมดา”

“ข้าหลวงหลายท่านที่ตำแหน่งสูงกว่าเขายังเคารพเขาเลย”

ลั่วชิงยวนพยักหน้าอย่างไตร่ตรอง

“จริงด้วย ฟู่จิ่งหลียังอยู่ไหม?”

“อยู่เจ้าค่ะ องค์ชายเจ็ดช่างใจป้ำนัก แค่เงินตกรางวัลก็ให้มาหลายร้อยตำลึงแล้ว”

“หากเขามาบ่อยกว่านี้ล่ะก็ หอฝูเสวี่ยเราคงรุ่งโรจน์ขึ้นทุกวันเป็นแน่!”

ซิ่งอวี่ดีใจเป็นที่สุด จนแทบอยากจะบูชาเทพแห่งโชคลาภท่านนี้ไว้ในกำมือ

เมื่อลั่วชิงยวนเปลี่ยนชุดเสร็จนางก็จากไปทางเรือนหลัง และอ้อมมาทางด้านหน้าอีกครั้ง เพื่อใช้ตัวตนของฉู่ลั่วเข้าหอฝูเสวี่ย

คนในหอฝูเสวี่ยต่างไม่รู้ตัวตนของนาง ดังนั้นจึงมีแม่นางไม่น้อยมาต้อนรับ

ลั่วชิงยวนเอ่ยปากเสียงทุ้ม “ข้ามาหาฟู่จิ่งหลี”

“องค์ชายเจ็ดอยู่ทางนี้ คุณชายเชิญทางนี้เจ้าค่ะ”

ลั่วชิงยวนตามมาจนหยุดอยู่หน้าฟู่จิ่งหลี

“อ้ะ ท่านเซียนฉู่มาแล้วรึ นั่งสิ!”

“เสียดายที่เจ้ามาช้าไป มิได้เห็นแม่นางฝูเสวี่ยเสียแล้ว!”

ฟู่จิ่งหลีเทเหล้าให้เขาจอกหนึ่ง พร้อมกล่าวเสียดาย

ลั่วชิงยวนเอ่ยตอบ “มิเป็นไร กระหม่อมมาเพราะอยากรู้ว่าเรื่องนั้นมีผลสรุปหรือยังพ่ะย่ะค่ะ?”