ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 474

ฟู่จิ่งหลียกจอกเหล้าขึ้น คำนับฟู่เฉินหวน

ลั่วชิงยวนหันหน้าไปหาฟู่เฉินหวน ดูการตอบสนองของเขาหลังจากรู้เรื่องนี้

ฟู่เฉินหวนตะลึงไปครู่หนึ่งจริง ๆ แต่เขาก็ยังยกจอกดื่มกับฟู่จิ่งหลีด้วยสีหน้าเฉยเมย

“มิเป็นไร เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว”

ในใจลั่วชิงยวนรู้สึกอึดอัดเป็นที่สุด

อย่างที่คิด

ฟู่เฉินหวนมิสนใจว่าภาพนั้นมันจริงหรือปลอม เขาเพียงแค่อยากใช้สิ่งนี้ข่มขู่มิให้นางไปช่วยลั่วไห่ผิง

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงวิธีของเขา

ท่านอ๋องสำเร็จราชการแห่งแคว้นเทียนเชวีย นางสู้มิไหวจริง ๆ

“แม่นางฝูเสวี่ยเล่า?” ฟู่เฉินหวนเงยหน้ามองดูทีหนึ่ง

ฟู่จิ่งหลีและฟู่จิ่งหานเองก็มองตามเช่นกัน

ฟู่จิ่งหลียกจอกเหล้าขึ้นพร้อมเอ่ยพูดช้า ๆ “นางคงจะไปแล้ว ร่ายรำมาทั้งวันคงเหนื่อยล้าน่าดู”

ฟู่จิ่งหานยิ้มแซว “ไหนว่าเสด็จพี่สามมิสนใจเสน่ห์หญิงไง? เหตุใดจึงหลงแม่นางฝูเสวี่ยเสียแล้ว?”

“ข้าบอกแล้วว่าเสด็จพี่น่ะสนใจ เสด็จพี่ยังมิยอมรับอีก!”

ฟู่จิ่งหานอยากให้ฟู่เฉินหวนสนใจเสียเหลือเกิน เช่นนี้เสด็จพี่สามจักได้ออกวังเป็นเพื่อนเขาบ่อย ๆ

ได้ยินถึงตรงนี้ ฟู่จิ่งหลียักคิ้วพร้อมเอ่ยถาม “หรือว่าเสด็จพี่สามสนใจจริงน่ะ? ข้าช่วยเสด็จพี่นัดเจอแม่นางมาดื่มกันสักจอกดีหรือไม่เล่า?”

“วันนี้แม่นางฝูเสวี่ยร่ายรำเต็มวันเชียว ไว้หน้าข้าเป็นอย่างมาก เผื่อว่านางจักตกลง”

เจ้าตัวอย่างลั่วชิงยวนนั้นนั่งฟังอยู่อีกด้านเงียบ ๆ

ฟังสามพี่น้องหารือกัน

เห็นเพียงฟู่เฉินหวนยกจอกเหล้าขึ้น ค่อย ๆ จิบชิมและเอ่ยพูดอย่างเชื่องช้า “แค่อยากรู้จัก”

ฟู่จิ่งหลีได้ยิน มุมปากก็เผยเป็นรอยยิ้มขึ้น “หาได้ยากนะเสด็จพี่สาม!”

“ในเมื่อท่านพี่เอ่ยปากเช่นนี้แล้ว อย่างไรน้องเจ็ดอย่างข้าก็ต้องช่วยเสด็จพี่สักครั้ง!”