ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 477

สรุปบท บทที่ 477: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย

ตอน บทที่ 477 จาก ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 477 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย ที่เขียนโดย GoodNovel เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ลั่วชิงยวนเดินไปดูที่ริมทางเดิน พบว่าใต้เวทีกลมนั้นเต็มไปด้วยหีบไม้

ซึ่งจัดวางกันไว้อย่างเป็นระเบียบ

ฟู่จิ่งหลีไขว้ขาพิงเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน เห็นนางที่ทิศไกล เขาจึงยักคิ้วและยิ้มเอ่ย “ในที่สุดก็รอจนแม่นางฝูเสวี่ยมาเสียที”

“เหล่านี้ เป็นของกำนัลที่ข้าเตรียมไว้ให้กับแม่นาง มิรู้ว่าแม่นางชอบหรือไม่”

เพิ่งสิ้นเสียง กล่องหีบก็ถูกเปิดออกอย่างพร้อมเพรียง

แสงทองแสบตาประกายจ้า

แวววับเสียจนผู้คนต่างพากันหลับตา

ทองหมดเลย!

รอบด้านกระหน่ำไปด้วยเสียงตะลึง พวกเขาต่างตกใจเป็นอย่างยิ่ง

เสียงของฟู่จิ่งหลีดังขึ้น “นี่คือเครื่องประดับทองหมื่นชิ้นที่ข้าหล่อหลอมเพื่อแม่นางฝูเสวี่ย”

“มิทราบว่าแม่นางฝูเสวี่ยชอบสิ่งใด แต่มิว่าใบไม้บุปผาหรือนกปลาหงส์มังกร ข้าต่างหลอมไว้หมดแล้ว เชื่อว่าในเครื่องประดับหมื่นชิ้น ต้องมีสักชิ้นถูกใจแม่นาง”

ในใจลั่วชิงยวนก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เครื่องประดับทองหมื่นชิ้น!

ใจป้ำสุด ๆ!

หากพูดให้น่าฟังก็คือใจกว้าง

แต่พูดให้มิน่าฟังก็คือลูกล้างผลาญ

นางสงสัยมากจริง ๆ สรุปว่าตาของฟู่จิ่งหลีทิ้งทรัพย์สินไว้ให้เขาเท่าใดกันแน่ เขาจึงใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายได้อย่างไร้กังวลเช่นนี้

“ของกำนัลขององค์ชายเจ็ดมูลค่ามากเพียงนี้ หม่อมฉันมิกล้ารับไว้เพคะ” ลั่วชิงยวยมิกล้ารับไว้จริง ๆ

แต่ฟู่จิ่งหลีกลับวางขาลงและค่อย ๆ ลุกขึ้น ไขว้มือไว้ด้านหลังพร้อมมองมาที่นาง “แม่นางฝูเสวี่ยมิชอบหรือ? เช่นนั้นครั้งหน้าให้ข้าเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นดีหรือไม่?”

“มิว่าเขาเงินหรือเขาทอง ตามแต่แม่นางเลือกเถอะ!”

คำพูดของฟู่จิ่งหลี ทำแม่นางในหอต่างหลงใหล และรู้สึกอิจฉาเป็นที่สุด

ฟู่จิ่งหลีได้ยินก็ดีใจออกนอกหน้าทันที “เช่นนั้นข้าจักรอข่าวดีจากแม่นาง ทางข้านั้นว่างตลอด แล้วแต่แม่นางจักจัดสรรได้เลย!”

ฟู่จิ่งหลีจ่ายเงินมากเพียงนี้เพื่อแลกกับข้อตกลงที่แสนเล็กน้อย หนำซ้ำยังให้ฝูเสวี่ยเป็นผู้เลือกเวลาอีก

เหล่าสตรีในงานจักมีผู้ใดบ้างกันที่มิหลงใหลในความเป็นสุภาพบุรุษของเขา

หากเป็นบุรุษผู้อื่น ต้องมีข้อแม้ที่ระยำต่ำทรามแน่ แต่ฟู่จิ่งหลีกลับมิได้ให้ความรู้สึกเช่นนั้น

เขารักสนุก มักมีเหล่าสตรีเคียงข้าง แต่เขามิลุ่มหลงในเสน่ห์สตรี เป็นสุภาพบุรุษอันผ่าเผย

จากนั้นลั่วชิงยวนจึงให้แม่เล้าเฉินยกเครื่องประดับทองเข้าไปจนหมด และใส่กุญแจไว้หลายชั้น

เมื่อจัดการเสร็จนางก็รีบแอบนั่งรถม้าออกจากหอไปทางประตูหลัง

เพราะการสลับเปลี่ยนตัวตน นางจึงมักเดินทางด้วยซอยเล็กที่เปลี่ยวร้างไร้ผู้คน

ครั้งนี้ เมื่อรถม้าขับผ่านตรอกสงบ เบื้องหน้ากลับส่งเสียงร้องไห้และขอความช่วยเหลือของสตรีนางหนึ่ง

“อย่านะ! ปล่อยข้า! ได้โปรดอย่า!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย