ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 479

“แม่นางฝูเสวี่ยเป็นสหายขององค์ชายเจ็ด และเป็นสหายของข้าเช่นกัน หวังว่าใต้เท้าหลิวจักให้เกียรตินาง”

แม้ประโยคของฟู่เฉินหวนจะง่าย แต่สายตาของเขากลับเต็มไปด้วยไอสังหารคมคาย

นี่ทำให้หัวใจของใต้เท้าหลิวสั่นคลอน เขามิกล้าพูดสิ่งใดต่อ

ฟู่เฉินหวนหันร่างจากไป

ใต้เท้าหลิวกัดฟัน ไฟโทสะในใจยากที่จะดับ อุตส่าห์จะได้มือแล้วเชียว!

ผู้รับใช้ด้านหลังวิ่งขึ้นหน้า “ใต้เท้าหลิวสำเร็จยังหรือขอรับ? นายท่านส่งข้าน้อยมาตรวจสอบ”

“ถูกอ๋องสำเร็จราชการทำลายแผน นางหนีไปแล้ว!”

“บอกนายท่านเจ้า ข้าเสี่ยงดวงที่จะหาเรื่องท่านอ๋องสำเร็จราชการและองค์ชายเจ็ด ข้ามิได้จักเอาเพียงคน เงินก็ต้องเพิ่มให้ข้าห้าเท่า!”

ใต้เท้าหลิวคิดถึงร่างชดช้อยของฝูเสวี่ย ในใจก็คันยุบยิบ

ต่อให้เสี่ยงที่จะหาเรื่องผู้อื่น เขาก็ต้องชิงฝูเสวี่ยมาให้ได้!

ผู้รับใช้ตอบด้วยรอยยิ้ม “นายท่านกล่าว สามารถเพิ่มให้ท่านสิบเท่า! เพียงแต่หวังว่าท่านกล้าเผชิญปัญหา และมิย่อท้อง่าย ๆ”

ใต้เท้าหลิวหัวเราะเย็นทีหนึ่ง “มิต้องห่วง ข้าจักจับตัวนางมาให้ได้!”

หลังลั่วชิงยวนหนีไปด้วยวิชาตัวเบา นางจ้างรถม้าอีกคัน แอบเข้าไปเปลี่ยนชุดในหอ และกลับตำหนักเงียบ ๆ

หลังจากฟู่เฉินหวนออกจากตรอก เขาก็ไปที่หอฝูเสวี่ย กลับรู้ว่า หลังฝูเสวี่ยจากไปนางมิได้กลับมาที่หออีก

คิดถึงกลิ่นยาสมุนไพร ฟู่เฉินหวนจึงถามแม่เล้าเฉิน “ช่วงนี้แม่นางฝูเสวี่ยได้บาดเจ็บหรือไม่?”

แม่เล้าเฉินตกใจ “บาดเจ็บหรือ? มิน่ามีเพคะ!”

“แม่นางฝูเสวี่ยนั้นลึกลับมาก หม่อมฉันอยากเจอนางยังต้องพึ่งดวง มิเช่นนั้นก็รอให้นางเป็นฝ่ายมาหาหม่อมฉันที่หอก่อน”

“ดังนั้นเรื่องที่ท่านอ๋องถาม หม่อมฉันมิทราบจริง ๆ เพคะ”

ได้ยินดังนี้ ฟู่เฉินหวนจึงขมวดคิ้วไตร่ตรองขึ้นมา

คนในหอฝูเสวี่ยยังมิรู้ร่องรอยของแม่นางฝูเสวี่ย แม้แต่ที่อยู่ของนางยังมิรู้

แม่นางฝูเสวี่ยนี้ ลึกลับผิดปกติ

หากนางหวังเงินหรือหวังชื่อเสียง นางคงทำงานในหอฝูเสวี่ยทั้งวัน

ซ่งเชียนฉู่จึงจากไป

จือเฉาที่เฝ้าอยู่หน้าประตู มินานนักก็มีคนมาเรียกนางไปอย่างร้อนรน

ภายในคืนสงบ ในห้องเงียบเสียจนได้ยินเพียงเสียงซ่าของน้ำ

ร่างหนึ่งก้าวเข้าประตูเรือน และปรากฏตัวนอกประตูห้อง

เอี๊ยด…

ประตูห้องถูกผลักออก

ลั่วชิงยวนรู้สึกได้ว่ามีคนเข้ามา จางจึงเรียก “จือเฉาหรือ?”

ไร้เสียงเอ่ยตอบ

ได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ

คิ้วของลั่วชิงยวนกระตุกแรง