ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 480

นางรีบจับอาภรณ์บนราวมาคลุม

ก่อนที่ร่างเย็นนั้นจะเดินถึงหน้าฉากกั้น ลั่วชิงยวนหยิบหน้ากากขึ้นมาปิดหน้าของตนไว้ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

พวกเขาสบตากัน ภายใต้ไอร้อนอบอวล นางถือหน้ากากบังหน้าไว้ อาภรณ์ถูกน้ำซึมจนเปียกชื้น แนบสนิทกับร่างนาง เผยให้เห็นร่างอรชร

สายตาลึกซึ้งของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยความตะลึง และยืนนิ่งตรงข้ามนางเช่นนี้

เมื่อลั่วชิงยวนได้สติ นางผูกหน้ากาก หยิบชุดคลุมและจะหนีออกไปด้านนอก

แต่กลับถูกฟู่เฉินหวนจับข้อมือไว้ และกระชากนางกลับมาทันใด

ลั่วชิวยวนเซถอยหลัง ล้มลงในอ้อมอกของเขาอย่างแรง

“เจ้าเป็นใคร?” เสียงของฟู่เฉินหวนแหบพร่าเล็กน้อย ข่มความตกใจแรงกล้าในใจไว้

กลิ่นสมุนไพรนี้ เหมือนกันกลิ่นของลิ่นฝูเสวี่ยวันนี้ไม่มีผิด!

ลั่วชิงยวนมิตอบ นางเหยียบไปที่เท้าของเขาอย่างแรง คิดจะหักร่างหลบ

แต่ท่าทีของฟู่เฉินหวนกลับว่องไวเป็นอย่างมาก ควบคุมนางไว้ได้ในไม่กี่ท่วงท่า แขนของเขาตรึงนางไว้ในอ้อมกอด ยื่นมือเพื่อจะถอดหน้ากากของนางทิ้ง

วินาทีนั้นหัวใจของลั่วชิงยวนบีบรัด และรีบเอ่ยปาก “อย่ามาแตะ!”

“ลั่วชิวยวน! เจ้าจริงด้วย!” ฟู่เฉินหวนตะลึง มองนางอย่างมิอยากจะเชื่อ หว่างคิ้วเขามีไอโทสะ

ร่างของลั่วชิงยวนแข็งทื่อ นางออกแรงคิดจะสลัดเขาทิ้ง แต่กลับสลัดมิออก

“เป็นหม่อมฉันแล้วมีกระไร! ปล่อย!” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนมิพอใจ

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลง นัยน์ตาแผ่แววเยือก จับคางของนางไว้ด้วยความโกรธเคือง

“ลั่วชิงยวน! เจ้าสุดยอดนัก!”

“ข้าคิดว่าเจ้าหลบอยู่ในจวนมิพบปะผู้อื่นจริง ๆ มิคิดว่าเจ้ากลับใช้อีกตัวตนโอ่อ่าอยู่ด้านนอก!”

“เหตุใด? เป็นพระชายามันแย่สำหรับเจ้านักหรือ? เจ้าจึงต้องไปที่หอนางโลม ร่ายรำให้ชายหนุ่มบัดซบพวกนั้นดูเพื่อเรียกร้องความสนใจน่ะ”

ฟู่เฉินหวนคิดถึงร่างที่เต้นรำในหอฝูเสวี่ย ทั้งหอนางโลมต่างมองดูนางเต้นรำอย่างปรารถนาจวนน้ำลายแทบไหล

ไฟโทสะของเขาแผดเผาจวนควบคุมมิได้แต่นิด!

คางของลั่วชิงยวนถูกบีบจนเจ็บปวด กำลังของฟู่เฉินหวน บ่งบอกได้ว่าบัดนี้เขาโกรธเพียงใด