ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 483

ทั้งสองคนมิได้เอ่ยวาจาใดอีกตลอดการเดินทาง

แต่รถม้าก็มาถึงนอกจวนตระกูลหลิวอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่พวกเขาจะลงจากรถม้าก็ได้ยินเสียงดังขึ้นทางด้านนอก จนฟังดูราวกับมีผู้คนอยู่มากมาย

ฟู่เฉินหวนนั่งสงบจิตใจอยู่ในรถม้าก่อนที่จะลุกขึ้นจากรถม้า

ลั่วชิงยวนลุกขึ้นและกำลังจะลงจากรถม้า เมื่อนางเห็นฟู่เฉินหวนยื่นมือให้นาง

ลั่วชิงยวนก็ลังเลไปชั่วขณะ ในยามนี้เอง เสียงของใต้เท้าหลิวก็ดังขึ้นมาว่า “โอ้ แขกผู้สูงศักดิ์มาแล้ว!”

ดวงตาของลั่วชิงยวนพลันแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา จากนั้นนางก็ฝืนใจวางฝ่ามือลงบนมือของฟู่เฉินหวนเพื่อให้เขาช่วยพานางลงจากรถม้า

แต่ทันทีที่เท้าสัมผัสพื้น ลั่วชิงยวนก็รีบชักมือกลับทันที

ยามนี้ฟู่เฉินหวนสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวอันเปี่ยมไปด้วยความกังวลและความรังเกียจที่นางมีต่อเขา

ฟู่เฉินหวนสูดหายใจลึก ๆ พลางกำหมัดแน่นแล้วเอามือไพล่หลัง

“แม่นางฝูเสวี่ย ในที่สุดเจ้าก็มาที่จวนของข้ามิใช่หรือไร?” ใต้เท้าหลิวมีสีหน้าภูมิอกภูมิใจแล้วยื่นมือออกมาราวกับจะกอดนางไว้

ลั่วชิงยวนหลบฉากด้วยท่าทีรังเกียจเพื่อหลีกเลี่ยงสัมผัสของเขา

เมื่อเห็นท่าทีเมินเฉยของนาง ใต้เท้าหลิวกลับมิได้บังเกิดโทสะ แต่กลับหันมาให้ความสนใจต่อฟู่เฉินหวน

“กระหม่อมมิคาดคิดเลยว่าท่านอ๋องจักเชิญแม่นางฝูเสวี่ยมาได้จริง ๆ เป็นเพราะกระหม่อมดูเบาท่านอ๋องเกินไป วันนี้แม่นางฝูเสวี่ยอยู่ที่นี่แล้ว กระหม่อมจักจัดงานเลี้ยงใหญ่ขึ้นมาเป็นพิเศษแล้วเชิญสหายมากหลายมาเพื่อให้แม่นางฝูเสวี่ยร่ายรำให้พวกเราดู!”

“กราบเรียนเชิญท่านอ๋องร่วมงานเลี้ยงด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

ใต้เท้าหลิวผายมือเชื้อเชิญ

ฟู่เฉินหวนเอ่ยเสียงเรียบนิ่งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “สิ่งของ…”

ใต้เท้าหลิวยิ้มพลางเอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “ท่านอ๋องโปรดวางพระทัย หลังจากงานเลี้ยงวันนี้จบลง ย่อมต้องมอบสมุนไพรทั้งหลายที่ตระกูลของกระหม่อมเก็บสะสมมาหลายสิบปีให้แก่ท่านอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

“จะว่าไปเมื่อไม่นานมานี้คุณหนูรองลั่วก็มาขอโอสถจากฮูหยินของกระหม่อม แต่กระหม่อมมิยอมมอบให้นาง”

“กระหม่อมรู้สึกประทับใจในความจริงใจที่ท่านมีต่อคุณหนูรองลั่วอย่างแท้จริง”

คาดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะขอให้ฟู่เฉินหวนเอาตัวฝูเสวี่ยมาแลกกับเครื่องยาสมุนไพร

หลิวหม่านรู้สึกเบิกบานใจยิ่งนัก

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินวาจาเหล่านี้ก็ให้รู้สึกสันหลังเย็นวาบ